Ang kategorya: Ang Paglalarawan sa Ṣalāh

1. Ang pagsasaling literal. Ito ay ang pagliliwat mula sa isang wika patungo sa iba pa kalakip ng pananatili sa anyong literal ng salita o pagkakasunud-sunod ng pahayag. 2. Ang pagsasalin ng mga kahulugan ng pananalita. Ito ay ang paghahayag tungkol sa pananalita sa pamamagitan ng mga salitang naglilinaw sa mga kahulugan nito at mga pakay nito. Ang pagsasalin dito ay nasa antas ng paglilinaw.

Bawat lipunan ay may pagbati na nagiging isang adhikaing natatangi para sa kanila, na maaaring mula sa relihiyon nila o mula sa mga nakagawian nila at mga kaugalian nila. Ang pagbati ng Islām ay ang salām (kapayapaan). Nagturo nga nito si Allāh kay Adan(sumakanya ang pagbati ng kapayapaan). Nagbigay-buhay naman dito at nanatili rito ang mga Muslim. Ito ay isang pagbating pumupukaw sa kapanatagan at katiwasayan sa puso ng tumatanggap nito, kalakip ng pagiging isang panalangin ng kaligtasan at isang paghiling ng kabutihan. Dito ay may pagpapalaganap ng pangalan ni Allāh (pagkataas-taas Siya) na As-Salām. Ang pamamaraan nito ay: As-salāmu `alaykum wa raḥmatu -llāhi wa barakātuh (Ang kapayapaan ay sumainyo at ang awa ni Allāh at ang mga pagpapala Niya), sa pagpapaabot nito. Dito ay may 30 ḥasanah (magandang gawa) sa pinakakaunti. Ang pagpapaabot nito ay itinuturing na kaibig-ibig, at may nagsasabi ng pagkakailangan nito. Ang pagtugon naman sa salām ay kinakailangan. Nangyayari ang pagtugon sa alinmang paraan mula sa tatlong pamamaraan. HIndi kinakailangan na ang pormularyo ng pagtugon ay umaalinsunod sa pormularyo ng pagpapaabot. Kaya kung sakaling nagsabi ang pumapasok, halimbawa: As-salāmu `alaykum wa raḥmatu -llāhi, pinapayagan para sa iyo na tumugon sa pamamagitan ng pagsabi mo ng: Wa `alaykumu -s-salām dahil ito ay isang pagtugon. Subalit ang pormularyong pinakakumpleto ay ang pinakamainam at ang pinakamaganda. Kung sakaling nagkita ang isang pangkat sa isang pangkat o isang indibiduwal, tunay na sasapat na tumugon sa salām ang isa sa kanila. Kung paanong isinasabatas ang pagbati ng salām sa sandali ng pagpasok sa pagtitipon, gayon din, isinasabatas ito sa sandali ng paglisan. Ang salām ay may maraming patakaran at etiketa.

Ang ṣalāh ay ang pagpapakalapit kay Allāh (pagkataas-taas Siya) sa pamamagitan ng pagsambang kilala. Ito ay ang mga gawaing nalalaman na [binubuo ng] pagtayo, pag-upo, pagyukod, at pagpapatirapa, at ang mga gawaing natatangi na [binubuo ng] pagbigkas [ng Qur'ān], pagsambit ng dhikr, at iba pa roon, na pinasisimulan ng takbīratul’iḥrām at winawakasan ng taslīm. Isinasagawa ito sa mga oras na itinakda at may mga kundisyong natatangi gaya ng ṭahārah, pagharap sa qiblah, at iba pa roon. Ang pamamaraan ng ṣalāh sa isang pagbubuod ay na magsagawa [ang nagdarasal] ng takbīratul’iḥrām habang nagsasabi ng Allāhu akbar, habang nag-aangat ng mga kamay niya hanggang sa mga balikat o mga tainga. Pagkatapos maglalagay siya ng kanang kamay niya sa ibabaw ng kaliwang kamay na nasa dibdib niya. Bibigkas siya ng du`a'ul'istiftāḥ (panalangin ng pagsisimula), pagkatapos ay ng Sūrah Al-Fātiḥah, pagkatapos ay ng anumang madali mula sa Qur'ān. Pagkatapos ay magsasagawa siya ng takbīr habang nag-aangat ng mga kamay niya, yuyukod siya, maglalagay siya ng mga kamay niya sa mga tuhod niya, magpapakatiwasay siya habang nakayukod, magsasabi siya ng: "Subḥāna rabbiya -l`ađīm (Kaluwalhatian sa Panginoon ko ang Dakila)," mag-uulit-ulit siya nito, at magdaragdag ng anumang nasaad. Mag-aangat siya ng ulo niya hanggang sa makatindig at magpapakatiwasay siya habang nakatayo. Magsasabi ang imām at ang munfarid ng: "Sami`a -llāhu liman ḥamidah (Nakarinig si Allāh sa sinumang nagpuri sa Kanya)," magsasabi naman ang lahat ng: "Rabbanā wa laka -lḥamd (Panginoon namin, at ukol sa Iyo ang papuri)," at magdaragdag ng anumang nasaad. Pagkatapos bababa siya habang nagpapatirapa habang nagsasagawa ng takbīr at magpapatirapa siya sa pitong bahagi ng katawan nya: ang mga dulo ng dalawang paa, ang dalawang tuhod, ang dalawang palad, at ang noo. Magpapakatiwasay siya sa pagpapatirapa niya, magsasabi siya ng: "Subḥāna rabbiya -l'a`lā (Kaluwalhatian sa Panginoon ko ang Pinakamataas)," mag-uulit-ulit nito, at magdaragdag ng anumang nasaad. Pagkatapos uupo siya habang nagsasagawa ng takbīr at maglalagay siya ng mga palad niya sa mga hita niya o mga tuhod niya. Magpapakatiwasay siya habang nakayukod at magsasabi siya ng: "Rabbi -ghfir lī rabbi -ghfir lī (Panginoon ko, magpatawad Ka sa akin; Panginoon ko, magpatawad Ka sa akin).” Pagkatapos magpapatirapa siya muli. Pagkatapos mag-aangat siya ng ulo niya, tatayo siya, at bibigkas siya ng Sūrah Al-Fātiḥah at isa pang sūrah. Gagawin niya ang tulad sa ginawa sa unang rak`ah. Kung ang ṣalāh ay dalawang rak`ah, uupo siya matapos ng ikalawang pagkakaupo gaya ng pag-upo sa pagitan ng dalawang pagkakapatirapa at bibigkas ng tashahhud: "Attaḥīyātu lillāhi wa ­ṣṣalawātu wa ­ṭṭayyibāt, assalāmu `alayka ayyuha ­nnabīyu wa raḥmatu ­llāhi wa barakātuh, assalāmu `alaynā wa `alā `ibādi ­llāhi ­ṣṣāliḥīn, ashhadu an lā ilāha illa ­llāh, wa ashhadu anna muḥammadan `abduhu wa rasūluh (Ang mga pagbati ay ukol kay Allāh, at ang mga dasal at mga kaaya-ayang gawa. Ang kapayapaan ay sumaiyo, O Propeta, at ang awa ni Allāh at ang biyaya Niya. Ang kapayapaan ay sumaatin at sa mga maayos na lingkod ni Allāh. Sumasaksi ako na walang Diyos kundi si Allāh at sumasaksi ako na si Muhammad ay Lingkod Niya at Sugo Niya)." Pagkatapos ay bibigkas siya ng ṣalāh ibrāhīmīyah: Allāhumma ṣalli `alā muḥammadin wa `alá āli muḥammad, kamā ṣallayta `alā ibrāhīma wa `alā āli ibrāhīm, innaka ḥamīdum majīd. Allāhumma bārik `alā muḥammadin wa `alā āli muḥammad, kamā bārakta `alā ibrāhīm, innaka ḥamīdum majīd (O Allāh, basbasan Mo si Muḥammad at ang mag-anak ni Muḥammad gaya ng pagbasbas Mo kay Abraham at sa mag-anak ni Abraham; tunay na Ikaw ay Kapuri-puri, Maluwalhati. O Allāh, pagpalain Mo si Muḥammad at ang mag-anak ni Muḥammad gaya ng pagpala Mo kay Abraham at sa mag-anak ni Abraham; tunay na Ikaw ay Kapuri-puri, Maluwalhati). Pagkatapos ililingon niya ang mukha niya sa kanan habang nagsasabi ng: "Assalāmu `alaykum wa raḥmatu -llāh (Ang kapayapaan ay sumainyo at ang awa ni Allāh)" at sa kaliwa [at magsasabi] ng tulad niyon. Kung ang ṣalāh ay higit sa dalawang rak`ah, tunay na siya ay tatayo para sa ikatlong rak`ah at gagawin ang gaya sa ginawa sa ikalawang rak`ah nang walang pagbigkas ng isang sūrah matapos ng Sūrah Al-Fātiḥah. Sa ikaapat na rak`ah din ay gagawin ang tulad niyon.

Ang pagsabi ng nagdarasal ng: "Rabbanā wa laka -lḥamd (Panginoon namin! Ukol sa Iyo ang papuri)."

Ang kapanatagan ay ang pamamalagi ng mga kasukasuan at mga bahagi ng katawan sa kinalalagyan ng mga ito sa isang sandali. Ang pinakakaunti nito ay ang pagkakaroon ng katiwasayan sa paraang naituturing ito sa nakaugalian bilang napapanatag. Sinabi: [Ito ay] ang paglaho ng pagkilos ng mga bahagi ng katawan sa isang maikling panahon. Sinabi: Ito ay kasukat ng [haba ng] dhikr na kinakailangan sa haligi [ng ṣalāh], gaya ng sukat ng [haba ng] isang tasbīḥ, halimbawa. Ang nabanggit sa dalawang pahayag na ito ay hindi natatangi sa gawain ng gumagawa ng masagwa sa ṣalāh niya, na inutusan nga na mag-ulit ng ṣalāh.