Ang kategorya: Ang Pagkapropeta

Ang pagsasanggalang ay pangangalagang legal na pinagtitibay para sa tao kaya ipinagbabawal dahil dito [na mapinsala] ang buhay niya, ang ari-arian niya, at ang dangal niya maliban dahil sa isang karapatan gaya ng ganting-pinsala (qiṣāṣ) at tulad nito. Ito ay dalawang bahagi: 1. Ang pagsasanggalang sa Muslim, at ang dahilan nito ay ang pagbigkas niya ng dalawang pagsaksi (shahādatān). 2. Ang pagsasanggalang sa Kāfir na pinangangalagaan (dhimmīy), at pinagtitibay ito para sa kanya sa pamamagitan ng katiwasayan at kasunduan mula sa mga Muslim, at tungkulin ng pinuno ang pangangalaga sa kanila laban sa bawat sinumang nagnanais sa kanila ng kasamaan sa mga buhay nila o mga ari-arian nila o mga dangal nila. Hinahati ng ilan sa mga faqīh ang pagsasanggalang na ito sa dalawang uri: 1. Pagsasanggalang na nagbibigay-halaga, na sa pamamagitan nito ay may pagbibigay-halaga na napagtitibay para sa tao, ari-arian niya, at dangal niya, kung saan kinakailangan ang ganting-pinsala (qiṣāṣ), ang bayad-pinsala (diyah), at ang garantiya (ḍamān) laban sa sinumang lumabag dito, gaya ng pagkapatay sa Muslim. 2. Pagsasanggalang na nagbibigay-sala, na nagkakasala ang sinumang lumabag dito ngunit hindi nangangailangan laban sa kanya ng ganting-pinsala (qiṣāṣ), ni bayad-pinsala (diyah), ni garantiya (ḍamān), gaya ng pagkapatay sa sinumang pinagbawalan tayo na patayin gaya ng mga anak ng mga nakikidigma [laban sa atin], ng mga babae nila, at ng mga matanda nila.

Ang mga may pagtitika kabilang sa mga sugo ay ang mga propeta ni Allāh (pagkataas-taas Siya) na mga hinirang sa Sangkatauhan at pinakamapangilag magkasala sa kanila kay Allāh (pagkataas-taas Siya). Ginawa nga ni Allāh ang ilan sa mga sugo na higit na ganap kaysa sa iba at itinangi Niya ang ilan sa kanila higit sa iba. Ang dahilan niyon ay na si Allāh (pagkataas-taas Siya) ay nagtatangi ng sinumang itinangi Niya mula sa kanila dahil sa pagbibigay sa kanya ng isang kabutihang hindi ibinigay sa iba pa sa kanya o dahil sa pag-aangat sa antas niya higit sa antas ng iba pa sa kanya o dahil sa pagsisikap niya sa pagsamba kay Allāh (pagkataas-taas Siya), pag-aanyaya tungo kay Allāh, at pagsasagawa niya ng utos na ipinagkatiwala sa kanya. Kabilang sa mga ito ang mga May Pagtitika. Tinawag silang mga May Pagtitika dahil sila ay nagtiis sa pananakit ng mga tao nila, nagtiis sa mga pasakit at mga pagod, at bumata ng higit kaysa sa iba sa kanila. Ang kahulugan ng pagtitika na ipinagbunyi sila ni Allāh (pagkataas-taas Siya) at itinangi Niya sila dahil doon ay ang determinasyon (`azm), ang pagtitiis (ṣabr), at ang lakas (qūwah). Ang tinutukoy ng pagtitiis ay ang pagtitiis sa mga pasanin ng mensahe, katapatan sa pagganap nito, at pagbata sa mga pasakit nito, at ang pagtitiis sa pananakit ng mga pinagsuguan kalakip ng pagkadesidido sa pag-aanyaya, at ng pagkaseryoso at lakas sa pagganap sa mensahe at pagpapaabot nito. Kabilang sa mga aspeto ng pamumukod at pagkalamang ay na si Noe (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan) ay namukod dahil siya ay ang unang sugo na isinugo ni Allāh at dahil siya ay ang ikalawang ama ng sangkatauhan. Ang lahat ng mga propeta na dumating matapos niya ay lahat kabilang sa mga supling niya. Namukod si Abraham (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan) dahil siya ay matalik na kaibigan ng Napakamahabagin at dahil si Allāh ay nagparangal sa kanya ng mga himalang sarisari saka naglagay sa mga supling niya ng pagkapropeta at kasulatan. Napuno naman ang mga puso ng mga nilikha ng pag-ibig sa kanya at ang mga dila nila ng pagbubunyi sa kanya. Namukod si Moises (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan) dahil siya ay Kausap ni Allāh, dahil siya ay pinakadakila sa mga propeta ng mga anak ni Israel, dahil ang batas niya at ang kasulatan niya, ang Torah, ay sanggunian ng mga propeta ng mga anak ni Israel at mga pantas nila, at dahil ang mga tagasunod niya ay ang pinakamarami sa mga tagasunod ng mga propeta maliban sa Kalipunan ni Muḥammad (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan). Hinggil naman kay Jesus (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan), namukod siya dahil si Allāh (kaluwalhatian sa Kanya) ay nagbigay sa kanya ng mga malinaw na katibayan na nagpapatotoo sa katapatan niya at dahil siya ay Sugo ni Allāh sa totoo sapagkat ginawa siya Nito na magpagaling ng ipinanganak na bulag at ng ketongin at magbigay-buhay sa mga patay ayon sa pahintulot ni Allāh. Kumausap siya sa mga tao habang nasa lampin pa noong bata pa at umalalay sa kanya ang Espiritu ng Kabanalan. Hinggil naman kay Muḥammad (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan), Siya ay ang pinakamainam sa mga sugo nang walang-takda, ang pangwakas sa mga propeta, ang pinuno ng mga tagapangilag magkasala, ang pinapanginoon ng anak ni Adan, ang may-ari ng tayuang pinapupurihan na kaiinggitan ng mga una at mga huli, ang may-ari ng watawat ng papuri at lawang inuman, ang mapagpamagitan sa mga nilikha sa Araw ng Pagbangon, at ang may-ari ng kaparaanan at kalamangan na ipinadala sa kanya kalakip ng pinakamainam sa mga kasulatan. Isinabatas para sa kanya ang pinakamainam sa mga batas ng relihiyon niya at ginawa ang kalipunan niya na pinakamabuti sa mga kalipunan na pinalabas para sa mga tao.