Bosanski El-musemma – značenje na koje naziv ukazuje
Русский Мусамма - Называемое, называемый объект
المَعْنَى المَعْلُومُ المُعَيَّنُ، المَدْلُولُ عليه بالِاسْمِ.
English The known specific meaning that is indicated by a name/noun.
Français La signification connue, précise et indiquée par le nom.
Español Es el significado conocido especificado con el que se le hace alusión con el nombre (2).
Indonesia Makna yang diketahui dan tertentu, yang ditunjukkan oleh nama.
Bosanski To je poznato i precizirano značenje na koje ukazuje ime.
Русский Конкретный известный смысл, на который указывает имя (название).
إنَّ مَسألَةَ القَوْلِ في الاسْمِ أهو المُسمَّى أو غير المُسمَّى مِن الأمورِ الحادِثَةِ التي لا أثَرَ فيها فَيُتَّبَع، ولا قَوْلَ مِن إمامٍ فَيُسْتَمَع، ومِن البِدَعِ التي أحْدَثَها أهلُ الكلامِ أنَّ أسماءَ اللهِ غيرَ اللهِ، وما كان غَيْرُهُ فهو مَخلوقٌ، وبذلك مَهَّدوا الطَّرِيقَ لِبِدْعَةِ القَوْلِ بِخَلْقِ أسماءِ اللهِ تعالى.
والحاصِلُ في هذه المَسألَةِ أنَّ ها هنا ثَلاث صُوَرٍ:
1- الاسْمُ غيرُ المُسمَّى، وهذا قَوْلُ الجَهْمِيَّةِ وَالمُعْتَزِلَةِ ونَحْوِهِم.
2- الاسْمُ هو المُسمَّى وأَنَّهُما مُتَّحِدانِ، وهذا قَوْلُ الأَشاعِرَةِ والماتُرِيدِيَّةِ.
3- الاسْمُ لِلْمُسَمَّى.
فأما الصُّورتان الأُولَيانِ فتَحْتَمِلانِ حَقّاً وباطِلاً، فَقَوْل القائِل: إنَّ الاسمَ غيرُ المُسمَّى؛ إن أراد أنَّ لَفْظَ الاسْمِ غير الذّاتِ وأنَّه مَخلوقٌ، فهذا مَعنىً باطِل؛ لأنَّ أسماءَ اللهِ تعالى مِن كَلامِهِ، وكَلامُهُ غيرُ مخلوقٍ، فأسماءُ اللهِ غيرُ مَخلوقَةٍ.
وإنْ أراد القائل أنَّ أسماءَ اللهِ غيرُ ذاتِ اللهِ فهذا كلامٌ صَحِيحٌ عَقْلاً ولُغَةً؛ لأنَّ لَفْظَ زيد مثلاً غير زَيدٍ الآكِلُ الشّارِبُ.
وأمّا الصُّورةُ الثّانِيَةُ: أنَّ الاسمَ عَيْنُ المُسمَّى فأيضاً تحتَمِلُ حَقّاً وباطِلاً، فمَن قال: إنَّ الاسمَ عَيْنُ المُسمَّى وأرادَ بِالاسمِ الذّاتَ، وأرادَ أنَّ ألفاظَ أسماءِ اللهِ مَخلوقَة، فهذا معنىً باطِلٌ كما سبق.
وإن أراد أنَّ الاسْمَ عينُ المُسمَّى بِمعنى أنَّ الاسمَ لا يَنفَكُّ عن المُسمَّى ولم يَقُل بِخَلْقِ أسماءِ اللهِ فهو كلامٌ حَقٌّ.
وأمّا الصُّورةُ الثّالِثَة: وهي أنَّ الاسمَ لِلمُسمَّى فهو كلامٌ واضِحٌ لا تَلْبِيسَ فيه ولا تَدْلِيسَ وليس مِن الكَلِماتِ المُحدَثَةِ؛ بل الكِتابُ والسُّنَّةُ يَدُلاّنِ عليه.
English "Mūsammā" (the named entity):
To decide whether a name (of Allah) is the "Mūsammā" Himself, i.e. Allah Almighty, or not is an invented matter that has no (basis in a) tradition to be followed nor a scholar's statement to be considered. One of the innovations introduced by scholastic theologians is their claim that Allah's names are something other than Allah, and anything that is other than Allah is created. Thus, they paved the way before the religious innovation of claiming that the names of Allah are created.
In sum, this issue involves three forms:
1. The name is something other than the "musammā": this is the statement of the Jahmites, the Mu‘tazilites, and those who agree with them.
2. The name and the "musammā" are one inseparable entity: this is the statement of the Ash‘arites and the Mātureediyyah.
3. The name belongs to the "musammā".
The first and second forms bear both true and false connotations. That is, when someone says that the name is something other than the "musammā", if he means that the name is different from the essence and that it is created, then this is a false meaning, because Allah's names are part of His speech, and His speech is not created, hence, Allah's names are not created. If one says that Allah's names are not the essence of Allah, then this is true based on reason and language since "Zayd", as a name for example, is something other than "Zayd" himself, the person who eats and drinks.
The second form, which suggests that the name is the very "musammā", also bears true and false meanings, because when one says so and believes that the name refers to the essence and that the words forming Allah's names are created, then this meaning is false, as previously explained.
However, if he means thereby that the name and the "musammā" are inseparable and he does not believe that Allah's names are created, then his statement is true.
The third form, however, which suggests that the name belongs to the "musammā", has a clear indication that involves neither confusion nor deception, nor is it an invented statement, rather its meaning is supported by the Quran and Sunnah.
Français Le sujet de la parole à propos du nom et de savoir s’il désigne ce qui est nommé, ou non, fait partie des affaires contemporaines qui n’ont aucune incidence qu'on pourrait suivre et ni de propos d’un imam auquel on pourrait prêter l’oreille. En fait, cela fait partie des innovations qui ont été introduites par les gens de la scolastique qui ont dit que les noms d’Allah ne désignaient pas Allah, et donc ce qui est autre qu'Allah est forcément créé. Et c’est ainsi qu’ils ont pavé le chemin à l’innovation de la parole [à propos] de la création des noms d’Allah, le Très-Haut. En bref, ce sujet revêt trois formes : 1- Le nom n’est pas ce qui est nommé. Cette parole est celle des Jahmites et des Mu’tazilah, et ce qui leur ressemble. 2- Le nom est ce qui est nommé et tous les deux sont unis. Cette parole est celle des ‘Acharites et des Matouridites. 3- Le nom est ce qui est nominé. En ce qui concerne les deux premières formes, elles supposent autant du vrai que du faux. Ainsi, la parole du locuteur : « Certes, le nom n’est pas ce qui est nommé », s’il a voulu dire par-là que le terme du nom n’est pas l’essence et qu’il est créé, alors la signification est fausse car les noms d’Allah, le Très-Haut, font partie de Sa Parole et Sa Parole est incréée. En effet, les noms d’Allah ne sont pas créés ; mais, si le locuteur a voulu dire par-là que les noms d’Allah ne sont pas l’Essence intrinsèque d’Allah, alors cette parole est authentique, tant par la raison que par la langue, car le terme « Zayd », par exemple, ne désigne pas forcément Zayd qui mange et boit. Quant à la seconde forme, à savoir que le nom est ce qui est nommé en tant que tel, alors là aussi, cela suppose autant du vrai que du faux. En effet, quiconque dit que le nom est ce qui nommé en tant que tel, et il a voulu dire par-là que le nom est l’essence signifiant que les termes des noms d’Allah sont créés, alors ceci est faux, comme nous l’avons vu précédemment. Mais, s’il a voulu dire par-là que le nom est ce qui est nommé en tant que tel signifiant par-là que le nom ne peut se départir de ce qui est nommé, et qu’en outre il n’a pas parlé de la création des noms d’Allah, alors cette parole est vraie. Quant à la troisième, et dernière, forme qui est que le nom est ce qui est nominé, alors c’est une parole claire qui ne possède aucune feinte ni aucune fraude et elle ne fait pas partie des paroles innovées. Plutôt, le Livre et la Tradition prouvent celle-ci.
Indonesia Masalah perkataan apakah nama adalah yang dinamai atau bukan termasuk perkara baru yang tidak memiliki dalil sehingga bisa diikuti, tidak juga perkataan seorang imam sehingga bisa didengar, melainkan bidah yang diciptakan oleh ahli kalam, bahwa nama-nama Allah bukanlah Allah, dan sesuatu yang bukan Allah berarti makhluk. Dengan demikian mereka telah membuka jalan untuk akidah bidah bahwa nama-nama Allah Ta’ālā adalah makhluk. Ringkasan masalah ini, bahwa di sini ada tiga bentuk:
1. Nama bukan yang dinamakan; ini pendapat sekte Jahmiyah, Muktazilah, dan semisalnya.
2. Nama adalah yang dinamai, bahwa keduanya adalah satu. Ini pendapat golongan Asy'ariyah dan Maturidiyah.
3. Nama adalah milik bagi yang diberi nama. Dua bentuk pertama mengandung kemungkinan benar dan batil. Ucapan seseorang, "Nama bukan yang diberi nama” jika maksudnya bahwa lafal nama bukanlah zat dan merupakan makhluk, maka makna ini batil. Sebab nama-nama Allah Ta’ālā berasal dari firman-Nya, sedangkan firman-Nya bukan makhluk. Dengan demikian, nama-nama Allah bukan makhluk. Jika orang yang berbicara maksudnya bahwa nama-nama Allah bukan zat Allah, maka ini merupakan perkataan yang sahih secara akal dan bahasa. Sebab lafal “Zaid”, contohnya, bukanlah Zaid yang makan dan minum.
Adapun bentuk kedua bahwa nama adalah zat yang diberi nama, juga mengandung kemungkinan benar dan batil. Orang yang mengatakan, "Sesungguhnya nama adalah zat yang diberi nama”, dan yang dia maksud dengan nama itu adalah zat, serta maksudnya bahwa lafal nama-nama Allah adalah makhluk, ini adalah makna batil sebagaimana sebelumnya. Tetapi jika maksudnya bahwa nama adalah zat yang diberi nama, dengan artian bahwa nama tidak terpisah dari yang diberi nama, dan dia tidak mengatakan nama Allah makhluk, ini adalah perkataan benar.
Sedangkan bentuk ketiga bahwa nama adalah miliki bagi yang dinamakan, ini adalah perkataan yang jelas dan tidak mengandung kesamaran dan penipuan, juga tidak termasuk istilah baru, melainkan ditunjukkan oleh Alquran dan Sunah.
Bosanski Pitanje: “Obuhvata li ime (el-ism) ono što je imenom nazvano (el-musemma) ili ne obuhvata?”, jeste novonastalo pitanje od kojeg baš ništa ne zavisi, niti ono ima kakvu posljedicu u stvarnosti, niti u vezi s njime postoji izjava bilo kojeg mjerodavnog imama. Pretresanje tog pitanja jeste novotarija koju su uveli skolastici, koji su kazali da Allahova imena nisu Allah, a sve što nije Allah, stvoreno je, čime su utrli put novotarskoj izjavi da su Božija imena stvorena. Kad je riječ o ovom pitanju, postoje tri oblika. Prvo, el-ism nije el-musemma, odnosno ime ne ukazuje na ono što je njime nazvano, i to je stav džehmija, mu’tezilija i njima sličnih. Drugo, el-ism jeste el-musemma, odnosno ime ukazuje na ono što je njime nazvano, odnosno to dvoje je spojeno, i ovo mišljenje zastupaju eš’arije i maturidije. Treće, el-ism se koristi za el-musemma, tj. ime se koristi da ukaže na ono što je njime nazvano. Prva dva mišljenja sadrže istinu i neistinu. Ukoliko onaj ko izjavi da el-ism (ime) nije el-musemma (ono što je imenom nazvano) želi kazati da el-ism (ime) kao izraz nije biće, te da je ono stvoreno, pogriješio je i iznio neistinu, tim prije jer su Allahova imena dio Njegovog govora, a Njegov govor nije stvoren, te iz toga proizlazi da Allahova imena nisu stvorena. A ako pak time želi reći da Allahova imena nisu isto što i Njegovo Biće, on je kazao istinu, koju prihvata razum, a i s jezičke je strane tačna: ime Zejd nije isto što i osoba Zejd koji jede i pije u određenom trenutku. Kad se radi o drugom obliku, a to je da je el-ism (ime) upravo el-musemma (ono što je njime nazvano), on sadrži istinu i neistinu, također. Naime, onaj ko izjavi da je el-ism zapravo el-musemma, te pod izrazom el-ism podrazumijeva biće i želi kazati da su izrazi Allahovih imena stvoreni, to je neistina, kako smo konstatirali. A ukoliko pak želi kazati da se el-ism ne može odvojiti el-musemme, te ne tvrdi da su Allahova imena stvorena, on je istinu kazao. A kad je posrijedi treći oblik, a to je da se el-ism koristi za el-musemma, to je posve jasno i nije nimalo zamršeno, niti spada u pitanja koja su uvedena, pa štaviše, na njega ukazuju Kur’an i hadis.
المُسَمَّى: مَأخوذٌ مِن الاسْمِ، وهو: ما يُعرَفُ به ذاتُ الشَّيءِ. وأصلُهُ مِن السُّمُوِّ، وهو: العُلُوُّ والارْتِفاعُ، يُقال: سَما، يَسْمُو، سُمُوّاً: إذا ارْتَفَعَ.
English "Mūsammā": the entity designated by a name; derived from "ism", which means name. Originally derived from "sumuw", which means sublimity and highness.
Français Le nominé dérive du mot : « nom ». C’est ce qui permet de connaitre l’essence d’une chose. Son origine vient du mot : éminence (« As-Sumû ») qui signifie : la grandeur et l’élévation. On dit : s’élever ; il s’élève ; élévation ; etc. lorsqu’on monte.
Español Al-musama término en árabe que deriva del vocablo al-isim (nombre), y es lo que asigna una cosa. El origen de la palabra es de al-sumu (altitud, elevación). El nombre se ha usado para dar referencia o alusión a la evidencia del significado, porque el significado está subordinado al nombre.
Indonesia Al-Musammā diambil dari kata “al-ism”, yaitu apa yang digunakan untuk mengenal zat sesuatu. Berasal dari kata as-sumuw, artinya tinggi. Dikatakan, "Samā yasmū sumuwwan" apabila dia tinggi.
Bosanski El-musemma je riječ nastala od riječi el-ism (ime), a to je ono po čemu se raspoznaje neko biće. Osnova je riječ es-sumuvv, što znači: uzdizanje, podizanje. Kaže se: “sema, jesmu, sumuvven”, što znači: “podiglo se (izdiglo se)”.
Русский аль-Мусамма образовано от аль-исм, и это то, посредством чего узнаётся сущность предмета. Слово аль-Мусамма происходит от ас-сумув – «возвышенность» и «подъём», слова самаа – йасму – сумувван имеют общий смысл - «поднялся вверх».
المُسَمَّى: مَأخوذٌ مِن الاسْمِ، وهو: ما يُعرَفُ به ذاتُ الشَّيءِ. وأصلُهُ مِن السُّمُوِّ، وهو: العُلُوُّ والارْتِفاعُ، يُقال: سَما، يَسْمُو، سُمُوّاً: إذا ارْتَفَعَ، وسَما به وأَسْماهُ: أَعلاهُ، وإنَّما جُعِلَ الاسْمُ تَنْويهاً على الدَّلالَةِ على المَعنى؛ لأنَّ المَعنى تَحتَ الاسْمِ.
سما
تهذيب اللغة : (13/79) - تـهذيب الأسـماء واللغات : (3/148) - لسان العرب : (14/397) - تاج العروس : (38/306) - الكليات : (ص 1355) - كشاف اصطلاحات الفنون والعلوم : (1/183) - مصطلحات في كتب العقائد : (ص 79) - معتقد أهل السنة والجماعة في أسماء الله الحسنى : (ص 273) - الألفاظ والمصطلحات المتعلقة بتوحيد الربوبية : (ص 118) - مجموع الفتاوى : 6/185 - شفاء العليل : 552 - لوامع الأنوار البهية : 1/119 - معارج القبول بشرح سلم الوصول إلى علم الأصول : 1/66 - المقصد الأسنى في شرح معاني أسماء الله الحسنى : 24 - صريح السنة : 26-27 - اعتقاد أئمة السلف أهل الحديث : 290 -
هو مشروع متكامل لإخراج ترجمات دقيقة وموثوقة ومتطورة للمصطلحات المتكررة في المحتوى الإسلامي مع شروحها، ليحصل الاستيعاب والفهم التام لها، وليتحقق وصول معناها وترجمتها الصحيحة للمستهدفين.
الأهداف:
إيجاد مرجعية إلكترونية مجانية موثوقة لترجمات المصطلحات الإسلامية.
توفير الترجمات بصيغ إلكترونية متنوعة للبوابات والتطبيقات الإلكترونية.
