Ang ṣalāh sa janāzah ay ṣalāh na may takbīratul’iḥrām, mga takbīr, taslīm, na walang pagyukod (rukū`) at walang pagpapatirapa (sujūd), na dinadasal para sa patay na Muslim (na hindi martir (shahīd), ang napatay sa isang pakikipaglaban sa mga tagatangging sumampalataya). Iyon ay matapos ng pagpapaligo sa patay at pagbabalot nito sa kafn, at bago ng paglilibing dito. Ang pamamaraan nito ay magsasagawa ng takbīratul’iḥrām ang nagdarasal, pagkatapos bibigkas siya ng Sūrah Al-Fātiḥah, pagkatapos magsasagawa siya ng takbīr, pagkatapos bibigkas siya ng ṣalawāt sa Propeta (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan), pagkatapos bibigkas siya ng takbīr, pagkatapos dadalangin siya para sa patay ayon sa nasaad sa Sunnah na mga panalanging naisalaysay o mga panalanging ipinahihintulot, pagkatapos magsasagawa siya ng takbīr sa ikaapat na pagkakataon, at magsasagawa ng taslīm. Kung loloobin niya ay mananalangin para sa matapos na matapos ng ikaapat na takbīr at bago ng taslīm.