Ang kahubaran ay kabilang sa mga bagay na nangalaga ang Tagapagbatas sa pag-iingat nito ayon sa isang masidhing pangangalaga at napaloloob sa ilalim ng isang pangkalahatang prinsipyo: ang pag-iingat sa dangal. Ito ay dalawang uri: A. Kahubaran sa loob ng ṣalāh, na tinatawag na kahubaran sa ṣalāh: ang kinakailangan takpan sa ṣalāh; B. Kahubaran sa labas ng ṣalāh, na tinatawag na kahubaran sa tingin: ang kinakailangan takpan at hindi ilantad mula sa katawan sa labas ng ṣalāh.