Ang kategorya: Ang Ghusl

Ang ghusl ay ang paghuhugas ng katawan sa kabuuan nito. Iyon ay sa pamamagitan ng pagbubuhos ng tubig sa buong katawan mula sa itaas ng ulo hanggang sa ibaba ng paa. Ang kinakailangan mula rito ay maging may layunin ng pag-aalis ng malaking ḥadath gaya ng janābah at regla para sa pagpapahintulot ng ṣalāh at iba pa rito. Ang ghusl ay maaaring maging may layunin ng pagpapakalapit [kay Allāh] at pagkakamit ng gantimpala, gaya ng itinuturing na kaibig-ibig na pagpaligo. Kabilang sa mga ito ang pagpaligo ng muḥrim sa sandali ng pagpasok sa Makkah, ang ghusl sa araw ng `īd, at ang tulad ng mga ito. Ito ay maaaring maging isang pinapayagang [gawain] gaya ng ghusl para sa pagpapakalinis.

Ang pagtatakip sa kahubaran (`awrah) ng tao ay ang pagbabalot ng anumang pangit ang paglantad niyon, ikinahihiya [na malantad] iyon, at hindi pinapayagan ang paglalantad niyon mula sa katawan ng tao, kahit pa man mag-isa sa dilim, kung makakaya. Ang pagtatakip ng kahubaran ay dalawang uri: 1. Ang pagtatakip ng kahubaran sa loob ng ṣalāh. Ito ay sa pamamagitan ng pagtatakip ng anumang nasa pagitan ng pusod at tuhod kaugnay sa lalaki at sa pamamagitan ng pagtatakip ng buong katawan maliban sa mukha at mga kamay kaugnay sa babae. Ang isinasaalang-alang kaugnay roon ay na ang kasuutan ay nakatatakip sa katawan sa nakasanayang tingin kung saan hindi lumilitaw ang kulay ng kutis. 2. Ang pagtatakip ng kahubaran sa labas ng ṣalāh. Ito ay sa pamamagitan ng pagtatakip ng anumang nasa pagitan ng pusod at tuhod kaugnay sa lalaki. Hinggil naman sa babae, mayroon siyang apat na kalagayan: A. Ang pagtatakip ng buong katawan sa harap ng estranghero. B. Ang pagtatakip ng buong katawan maliban sa anumang nakalitaw sa kanya sa karaniwan sa gawain sa loob ng bahay gaya ng ulo, leeg, kamay, at tulad ng mga ito. Ito ay sa harapan ng mga maḥram at mga babae. C. Na siya ay walang takip. Ito ay sa piling ng asawa niya.

Ang kahubaran ay kabilang sa mga bagay na nangalaga ang Tagapagbatas sa pag-iingat nito ayon sa isang masidhing pangangalaga at napaloloob sa ilalim ng isang pangkalahatang prinsipyo: ang pag-iingat sa dangal. Ito ay dalawang uri: A. Kahubaran sa loob ng ṣalāh, na tinatawag na kahubaran sa ṣalāh: ang kinakailangan takpan sa ṣalāh; B. Kahubaran sa labas ng ṣalāh, na tinatawag na kahubaran sa tingin: ang kinakailangan takpan at hindi ilantad mula sa katawan sa labas ng ṣalāh.