Ang Panalangin - دُعَاء

Ang panalangin ay isang pagsamba kabilang sa pinakadakila sa mga pagsamba at pinakakapita-pitagan sa mga pagtalima. Ito ay isang pang-ugnay sa pagitan ng tao at Panginoon niya. Ang panalangin ay dalawang bahagi: 1.Panalangin ng paghingi. Ito ay sa pamamagitan ng sinasabi ng dila sa paghiling ng pagtamo ng pakinabang o pagtulak ng pinsala mula sa anumang nasa Mundo at Kabilang-buhay, tulad ng pagsabi mo ng: "O Allāh, magpatawad Ka sa akin, o Mapagpatawad" at gaya nito at sa pamamagitan ng pag-angat ng mga kamay o pag-angat ng hintuturo. 2. Panalangin ng pagsamba. Ito ay sa pamamagitan ng pagpapakalapit-loob kay Allāh sa pamamagitan ng lahat ng mga uri ng mga pagsambang lantaran at pakubli kabilang sa mga salita, mga gawa, at mga layunin. Kailangan sa dumadalangin na hindi dumalangin kundi kay Allāh lamang kaya hindi siya dadalangin sa isang propeta ni sa isang anghel ni sa isang walīy ni sa isang patay, na siya ay maging taimtim na gising ang puso sa sandali ng panalangin kalakip ng kagandahan ng palagay kay Allāh, kawalan ng pagmamadali sa pagsagot at pag-iwan ng paglabag sa panalangin sa pamamagitan ng paghiling ng imposible o pagdalangin ng kasalanan o pagputol ng ugnayang pangkaanak. Ang panalangin ay ang pananawagan ng tao mula sa Panginoon niya ng pahiling ng pangangalaga at ang pagpapaayuda niya sa Kanya ng tulong. Ang reyalidad nito ay ang paglalantad ng pangangailangan sa Panginoon at ang pagwawalang-kaugnayan sa kapangyarihan at lakas na taglay ng sarili. Ito ay ang rurok ng pagsamba at ang paglalantad ng kaabahang pantao. Narito ang pagbubunyi kay Allāh at ang pag-uugnay ng kagalantehan at pagkamapagbigay sa Kanya. Ang tagapag-iwan nito ay maaaring isang nawawalang-pag-asa o isang nagpapakamalaki.

Isinalin sa: Ang Balarila ng Wikang Ingles Ang Wikang Pranses Ang Wikang Turko Ang Wikang Urdu Ang Wikang Indonesiyano Ang Wikang Ruso البرتغالية Ang Wikang Bangla Ang Wikang Tsino Ang Wikang Persiyano Tagalog الهندية الماليبارية التلجو تايلاندي