Français Abandon / Délaissement de la prière (Tark As-Salât)
Türkçe Namaz Kılmamak
اردو نماز چھوڑنا
Indonesia Meninggalkan Salat
Русский Оставление молитвы
Português Abandono da Oração
বাংলা ভাষা সালাত ছেড়ে দেয়া।
中文 放弃礼拜
فارسی ترک نماز
Tagalog Ang Pag-iiwan ng Ṣalāh
हिन्दी नमाज़ छोड़ना
മലയാളം നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കൽ.
తెలుగు నమాజు వదలడం.
ไทย การทิ้งละหมาด
أن يَدَعَ الإِنْسانُ المُكَلَّفُ الصَّلاةَ المَفْرُوضَةِ عَمْدًا أو نِسْيانًا أو تَكاسُلًا حتَّى يَخْرُجَ وَقْتُها المُحَدَّدُ لَها شَرْعًا.
English When an accountable person intentionally, forgetfully, or out of laziness abandons the obligatory prayers until the due time is over.
Français Il s'agit de l'individu responsable qui délaisse l'accomplissement de la prière obligatoire intentionnellement, ou par oubli, ou par fainéantise jusqu'à en faire sortir son temps imparti par la Législation.
Türkçe Mükellef olan bir insanın, farz olan namazları bilinçli olarak, şeriatın belirlediği sınırlı vakti çıkıncaya dek kılmamasıdır.
اردو کسی مکلف انسان کا جان بوجھ کر، بھولے سے یا سستی کے سبب فرض نماز کو چھوڑ دینا، یہاں تک کہ اس کا شرعی طور پر مقررہ وقت نکل جائے۔
Indonesia Tindakan seorang mukalaf dalam meninggalkan salat wajib secara sengaja, lupa, atau malas-malasan hingga waktunya yang telah ditentukan secara syariat habis.
Русский Это когда человек, на котором лежат религиозные обязанности, не совершает обязательную молитву умышленно, по забывчивости или из лени, до тех пор, пока не закончится время, отведённое Шариатом для её совершения.
Português O fato da pessoa abandonar a oração obrigatória, quer propositado, por esquecimento ou por preguiça, até que passe o seu tempo determinado pela religião.
বাংলা ভাষা দুটি সাক্ষ্যদানের পর সালাত হলো দীনের খুটি ও ইসলামের মহান রুকনসমূহের অন্যতম। যে ব্যক্তি তা সংরক্ষণ করল সেই সৌভাগ্যবান। আর যে ব্যক্তি তা বরবাদ করল বা তা ছেড়ে দিল সে দূর্ভাগা ও অহংকারী। আল্লাহ তা সংরক্ষণ করার প্রতি ও প্রতিষ্ঠা করার জন্য অনেক আয়াতে নির্দেশ দিয়েছেন। ইচ্ছাকৃতভাবে সালাত ত্যাগকারী আল্লাহর শাস্তি ও অসন্তুষ্টির মুখোমুখি হতে হবে। আর তাকে দুনিয়া ও আখিরাতে লাঞ্চিত হতে হবে।
ইচ্ছাকৃত সালাত ত্যাগকারী দুই প্রকার।
1- সালাত ফরয হওয়াকে অস্বীকার করে সালাত ত্যাগ করা। এটি অবশ্যই কুফর।
2- সালাতকে অলসতা ও হালকাভাবে দেখে তা ত্যাগ করা যে, তার পরবর্তী সময়ের প্রবেশ করা। এটিও সুস্পষ্ট দলীল পাওয়া যাওয়ার কারণে কুফর। এই মত হলো উমার, আলী, জাবের সহ আরও অন্যান্য সাহাবী রাদিয়াল্লাহু আনহুমগণের। যেমনটি তাদের থেকে সহীহ সনদসমূহে বর্ণিত হয়েছে। একজন সাহাবীকেও পাওয়া যাবে না যে সে এ মতের বিরোধিতা করেছে। এর ওপর সাহাবীগণের ইজমার কথা একাধিক আলেম বর্ণনা করেছেন। দ্বিতীয় মত হলো এটি কবীরাহ গুনাহ ও মস্ত বড় পাপ। তার ত্যাগকারীকে হত্যা করা হবে। তবে তাকে কাফির সাব্যস্ত করা যাবেনা। এটি শাফেয়ী ও মালেকীদের মাযহা্ব। তৃতীয় মত হলো, এটি কবীরাহ গুনাহ ও মহাপাপ। তাকে আমরণ বা তাওবা করা পর্যন্ত বন্দী করে রাখা হবে। তবে তাকে কাফের সাব্যস্ত করা হবে না। এটি হানাফীদের মাযহাব।
আর যে ব্যক্তি কোনো অপারগতার কারণে সালাত ছেড়ে দেয়, যেমন ঘুম, ভুলে যাওয়া ইত্যাদি সে অবশ্যই অপারগ। তাকে অবশ্যই যখন স্মরণ হয় কাযা করতে হবে।
中文 一名被责成者故意、忘记或者由于懒惰而放弃主命礼拜，直到错过教法确定的礼拜时间。
فارسی اينكه شخص مكلفى نمازهاى واجب را عمداً يا از روى فراموش كردن يا تنبلى كردن ترک كند تا اينكه از وقت شرعى تعيين شده آن خارج شود.
Tagalog Ang ṣalāḥ ay ang tukod ng relihiyon at ang pinakadakila sa mga haligi ng Islām matapos ng shahādatān. Ang sinumang nangalaga rito, siya ang maligaya. Ang sinumang nagsayang nito at nagpabaya nito, siya ang malumbay na mapagmatigas. Nag-utos nga si Allāh ng pangangalaga rito at nag-utos Siya ng pagpapanatili nito sa maraming talata [ng Qur'ān]. Ang tagapag-iwan nito nang sadyaan ay nahahantad sa kaparusahan ni Allāh (pagkataas-taas Siya), pagkainis Niya, at panghihiya Niya sa Mundo at Kabilang-buhay. Ang pag-iwan sa ṣalāḥ nang sadyaan ay nahahati sa dalawang bahagi: 1. Ang pag-iwan sa ṣalāḥ kalakip ng pagkakaila sa pagkakailangan nito. Ito ay kawalang-pananampalataya. 2. Ang pag-iwan sa ṣalāḥ dala ng pagwawalang-bahala at katamaran hanggang sa pumasok ang oras ng ṣalāḥ na matapos nito. Ito rin ay kawalang-pananampalataya ayon sa mga tahas na malinaw na patunay. Ito ay ang pahayag nina `Umar, `Alīy, at Jābir (malugod si Allāh sa kanila), at ng iba pa sa kanila kabilang sa mga Kasamahan [ng Propeta]. May nasaad din ayon sa kanila na mga tumpak na isnād. Walang nalalaman na iisang Kasamahan na nagsabi ng kasalungatan niyon. Nagsaysay ng pagkakaisa ng pahayag ng mga Kasamahan hinggil doon ang hindi iisa sa mga maalam. Ang ikalawang pahayag ay na ito ay isang malaking kasalanan at isang mabigat na pagkakasala at pinapatay ang tagapag-iwan nito subalit hindi siya nagiging tagatangging sumampalataya. Ito ay ang doktrina (madhhab) ng Mālikīyah at Shāfi`īyah. Ang ikatlong pahayag ay na ito ay isang malaking kasalanan at isang mabigat na pagkakasala at na ang tagapag-iwan ay ikukulong hanggang sa mamatay o magbalik-loob subalit siya ay hindi nagiging tagatangging sumampalataya. Ito ay ang doktrina ng Ḥanafīyah. Hinggil naman sa nakaiwan nito dahil sa isang maidadahilan kabilang sa mga maidadahilan, gaya ng pagkatulog o pagkalimot o iba pa rito, hanggang sa nakalabas ang oras nito, siya ay mabibigyang-dahilan at kailangan sa kanya ang bayad-pagsasagawa rito kapag nakaalaala siya nito.
हिन्दी शरीयत के आदेशों के अनुपालन के पाबंद व्यक्ति की ओर से फ़र्ज़ नमाज़ को जान- बूझकर, भूलवश या सुस्ती से छोड़ दिया जाना, यहाँ तक कि शरीयत की ओर से उसका निर्धारित समय निकल जाए।
മലയാളം മതനിയമങ്ങൾ ബാധകമായ ഒരു വ്യക്തി നിർബന്ധ നമസ്കാരം ബോധപൂർവ്വമോ മറന്നു കൊണ്ടോ മടി കാരണത്താലോ ഉപേക്ഷിക്കുകയും, അങ്ങനെ നമസ്കാരത്തിൻ്റെ നിശ്ചിത സമയം കഴിഞ്ഞു പോവുകയും ചെയ്യൽ.
తెలుగు ఒక వ్యక్తి పై తప్పనిసరిగల విధి నమాజును ఉద్దేశపూర్వకంగా లేదా మరచి లేదా సోమరితనం వల్ల షరీఅతు నిర్దారిత సమయం గడిచిపోయే వరకు ఆచరించకపోవడం.
الصَّلاةُ عِمادُ الدِّينِ وأَعْظَمُ أَرْكانِ الإسْلامِ بعد الشَّهادَتَين، فمَن حافَظَ عليها فهو السَّعِيدُ، ومَن أَضاعَها وأَهْمَلَها فهو الشَّقِيُ العَنِيدُ، وقد أَمَرَ اللهُ بِالمُحافظةِ عَلَيْها، وأَمَرَ بِإقامَتِها في آياتٍ كَثِيرَةٍ، والتَّارِكُ لها عَمدًا مُعَرَّضٌ لِعُقُوبَةِ اللهِ تعالى وسَخَطِهِ وخِزْيِهِ في الدُّنْيا والآخِرَةِ.
وتَرْكُ الصَّلاةِ عَمْداً يَنْقَسِمُ إلى قِسْمَيْنِ:
1- تَرْكُ الصَّلاةِ مع إِنْكارِ وُجُوبِها، وهذا كُفْرٌ.
2- تَرْكُ الصَّلاةِ تَهاوُناً وتَكاسُلًا حتَّى يَدْخُلَ وَقْتُ الصَّلاةِ التي بَعْدَها، وهذا أيضاً كُفرٌ بأَدلَّةٍ صريحةٍ واضِحةٍ، وهو قولُ جابرٍ رضي اللهُ عنهُ وغيرِهِ منَ الصَّحابةِ، كما جاءَ عنهم بأسانيدَ صحيحةٍ، ولا يُعلَمُ صحابيٌّ واحدٌ قالَ بخلافِ ذلكَ، وحكى إجماعَ الصَّحابةِ على ذلكَ غيرُ واحدٍ من العلماءِ، والقولُ الثَّاني أنَّه كبيرةٌ وذنبٌ عظيمٌ، ويُقتَل تاركُه ولكنَّه لا يَكفُر، وهو مذهبُ المالكيَّةِ والشافعيَّةِ، والقولُ الثَّالثُ أنَّه كبيرةٌ وذنبٌ عظيمٌ، وأنَّه يُحبَسُ حتَّى يموتَ أو يتوبَ ولكنَّه لا يَكفر، وهو مذهبُ الحنفيَّةِ.
وأمَّا مَن تَرَكَها لِعُذرٍ مِن الأعذار كالنَّومِ أو النِّسْيانِ أو غير ذلك حتّى خَرَجَ وَقتُها فهو مَعذورٌ، وعليه قَضاؤُها إذا ذَكَرَها.
English "Tark as-Salāh" (abandonment of prayer):
Prayer is the foundation of religion and the greatest pillar of Islam, after the two testimonies of faith. Whoever observes the prayer is the real happy person, whereas anyone who abandons and neglects it is the real stubborn and doomed person. In many verses in the Qur’an, Allah orders us to maintain and establish the prayer. Deliberate abandonment of the obligatory prayers exposes one to punishment, wrath, and disgrace from Allah in this world and the Hereafter.
Deliberate abandonment of prayer is of two types:
1. Abandonment of prayer coupled with denial of its being an obligation, and this is considered disbelief.
2. Abandonment of prayer out of negligence and laziness until the time of the next prayer becomes due, and this is also considered disbelief based on explicit and clear proofs. This view was held by ‘Umar, ‘Ali, Jābir and other Companions (may Allah be pleased with them) as authentically reported. None of the Companions opposed this opinion, and a number of scholars mentioned consensus of the Companions in this regard. A second view states that this is a major and grave sin that requires killing the one who commits it without deeming him disbeliever. This view is held by the Māliki and Shāfi‘i scholars. The third view states that it is a major and grave sin and the one who commits it should be held in detention until he dies or repents, however he is not deemed disbeliever. This opinion is adopted by the Hanafi scholars. As for the abandonment of prayer for a valid excuse, like forgetfulness or sleep, until its time passes, this is excusable. However, the missed prayers must be made up for as soon as remembered.
Français La prière est le socle de la religion et le plus immense des piliers de la religion après la double attestation de foi. Par conséquent, quiconque y est assidu, alors il est le bienheureux mais quiconque les perd et les néglige, alors il est le malheureux, l’obstiné. Et dans de nombreux versets, Allah a ordonné d’y être assidu et de l’accomplir [comme il se doit] et celui qui la délaisse volontairement, alors il s’expose à la punition d’Allah, Élevé soit-Il, Son courroux et Son humiliation ici-bas et dans l’au-delà. Le délaissement volontaire de la prière se divise en deux : 1- Un délaissement de la prière tout en niant son obligation, ceci est de la mécréance. 2- Un délaissement de la prière par négligence et fainéantise, de sorte que le temps de la prière qui suit entre et la personne n’a toujours pas accompli la précédente, ceci est aussi de la mécréance selon des preuves claires et nettes. C’est la parole de ‘Umar, ‘Alî et Jâbir (qu’Allah les agrée) ainsi que d’autres parmi les Compagnons, comme cela a été rapporté de leur part dans des chaines authentiques. Et on ne connaît pas un seul Compagnon qui a dit une chose différente de cela. Un consensus des Compagnons (qu’Allah les agrée) a même été rapporté concernant cela de la part de plus d’un savant. Le second avis est que ceci est un péché majeur et un immense péché dont la personne qui la délaisse doit être exécutée mais n’est pas considérée comme mécréante. Ceci est l’avis de l’école de jurisprudence des Malikites et des Chafi’ites. Il y a un troisième avis qui précise que c’est un péché majeur et un immense péché, mais on emprisonne la personne [au lieu de l’exécuter] jusqu’à ce qu’elle meure ou qu’elle se repente. Et là encore, la personne n’est pas considérée comme mécréante. Ceci est l’avis de l’école de jurisprudence des Hanafites. Enfin, en ce qui concerne quiconque la délaisse en raison d’une excuse parmi les excuses reconnues, comme le sommeil, ou l’oubli, ou autre que cela, jusqu’à ce que sa période d’accomplissement sorte de son temps imparti, alors la personne est excusée mais elle doit la rattraper sitôt qu’elle s’en rappelle.
Türkçe Namaz dinin direği ve şehadeteynden sonra İslâmın şartlarının en üstünüdür. Kim namazı muhafaza ederse mutlu olur. Kim de onu zayi ve ihmal ederse bedbahtlardan olur. Allah Teâlâ bir çok ayet-i kerimede namazın muhafaza edilmesini ve kılınmasını emretmiştir. Kasıtlı olarak namazı terk eden kimse dünya ve ahirette Yüce Allah'ın ceza ve öfkesine maruz kalacaktır. Namazı kasıtlı olarak terk etmek iki kısma ayrılır: 1- Farz olduğunu inkâr ederek namazı terk etmek: Bu küfürdür. 2- Bir sonraki namazın vakti girene kadar tembellik ve gevşeklik edip o namazı terk etmek: Bu da apaçık deliller ile küfürdür. Sahih senetlerle gelen rivayetlerde Ömer, Ali, Cabir ve diğer başka sahabelerin -radıyallahu anhum- görüşü budur. Herhangi bir sahabenin bunun hilafına bir sözü bulunmamaktadır. Bazı alimler bu hususta sahabenin icmasını aktarmaktadır. İkinci görüş ise büyük günah olduğudur. Namazı terk eden öldürülür, ancak kâfir olmaz. Bu, Maliki ve Şafi mezhebinin görüşüdür. Üçüncü görüş büyük günahlardandır. Namazı terk eden kimse ölene kadar ya da tövbe edene kadar hapsedilir, ancak kâfir olmaz. Bu da Hanefi mezhebinin görüşüdür. Ancak uyumak, unutmak vb. şer'î sebeplerden dolayı vakit çıkana kadar kılmayan kimse mazurdur. Bu namazı hatırladığında kaza eder.
اردو نماز دین کا ستون اور شہادتین کے بعد اسلام کا سب سے بڑا رکن ہے۔ لہذا جس نے اس کی پابندی کی وہ خوش بخت ہے اور جس نے اسے ضائع کیا اور اس میں کوتاہی سے کام لیا وہ بدبخت اور سرکش ہے۔ اللہ تعالیٰ نے بہت سی آیات میں نماز کی پابندی اور اسے قائم کرنے کا حکم دیا ہے۔ فرض نماز، عمداً چھوڑنے والے کو اللہ تعالی کے عذاب، اس کی ناراضگی اور دنیا و آخرت میں رسوائی کا سامنا کرنا پڑے گا۔
جان بوجھ کر نماز چھوڑنے کی دو قسمیں ہیں :
1- نماز کے وجوب کا انکار کرتے ہوئے اسے ترک کر دینا۔ یہ کفر ہے۔ 2- سستی اور کاہلی کی وجہ سے نماز چھوڑنا، یہاں تک کہ اس کے بعد والی نماز کا وقت داخل ہوجائے۔ صریح اور واضح دلائل کی روشنی میں یہ بھی کفر ہے۔ یہ عمر، علی، جابر اور دیگر صحابہ رضی اللہ عنہم کا قول ہے، جیسا کہ ان حضرات سے صحیح سندوں سے منقول ہے۔ ساتھ ہی کسی بھی صحابی سے اس کے برخلاف کوئی قول وارد نہیں ہوا ہے۔ متعدد علما نے اس مسئلے میں صحابہ کا اجماع بھی نقل کیا ہے۔ جب کہ اس تعلق سے دوسرا قول یہ ہے کہ نماز چھوڑنا گناہِ کبیرہ ہے اور تارکِ صلاۃ کو قتل کر دیا جائے گا، لیکن اسے کافر قرار نہیں دیا جائے گا۔ یہ مالکیوں اور شافعیوں کا مذہب ہے۔ اس سلسلے میں تیسرا قول یہ ہے کہ نماز چھوڑنا گناہِ کبیرہ ہے اور تارکِ صلاۃ کو موت یا توبہ کر لینے تک قید خانے میں رکھا جائے گا، لیکن اسےکافر قرار نہیں دیا جائے گا۔ یہ احناف کا مذہب ہے۔ البتہ جو شخص کسی عذر جیسے سو جانے یا بھول جانے وغیرہ کی بنا پر نماز چھوڑ دے، یہاں تک کہ اس کا وقت نکل جائے، تو وہ معذور سمجھا جائے گا اور یاد آنے پر اس کی قضا کرنی پڑے گی۔
Indonesia Salat adalah tiang agama dan rukun Islam paling agung setelah dua kalimat syahadat. Barang siapa menjaganya, maka dia orang yang berbahagia. Sedangkan yang menyia-nyiakan dan meremehkannya, maka dia orang yang sengsara lagi keras kepala. Allah telah memerintahkan untuk menjaga salat dan menegakkannya dalam banyak ayat. Orang yang sengaja meninggalkannya secara sengaja dikhawatirkan akan mendapat azab dan kemurkaan dari Allah -Ta'ālā-, serta kehinaan di dunia dan akhirat.
Meninggalkan salat dengan sengaja terbagi dua:
1. Meninggalkan salat disertai mengingkari kewajibannya; ini adalah kekufuran.
2. Meninggalkan salat karena lalai dan bermalas-malasan hingga masuk waktu salat berikutnya; ini juga sebuah kekufuran berdasarkan berbagai dalil yang tegas dan jelas. Ini merupakan pendapat Umar, Ali, Jābir, dan sahabat-sahabat lainnya -raḍiyallāhu 'anhum-. Sebagaimana hal itu diriwayatkan dari mereka dengan sanad-sanad yang sahih, dan tidak diketahui ada sahabat yang berpendapat berbeda dengan itu. Banyak ulama yang menukilkan ijmak sahabat dalam masalah itu. Pendapat kedua bahwa itu hanyalah dosa besar, orang yang meninggalkannya dihukum bunuh, tetapi dia tidak kafir. Ini adalah mazhab Mālikiyyah dan Syāfi'iyyah. Pendapat ketiga, ia adalah dosa besar, pelakunya dipenjara hingga meninggal atau bertobat, tetapi dia tidak kafir. Ini adalah mazhab Ḥanafiyyah.
Adapun orang meninggalkan salat karena adanya salah satu uzur seperti lupa, tertidur, atau lainnya hingga keluar waktunya maka hal ini dimaafkan, dan dia wajib menggantinya apabila telah ingat.
Русский Молитва — опора религии и величайший из столпов ислама после двух свидетельств. Кто блюдёт её, тот счастливый, а кто оставляет её и пренебрегает ей, тот злосчастный, упорствующий в неправильном. Аллах повелел оберегать молитву и выстаивать её во многих аятах, и оставивший её умышленно навлекает на себя кару и гнев Аллаха, а также позор в этом мире и в мире вечном. Оставление молитвы умышленно делится на две категории: 1) Оставление молитвы на фоне отрицания её обязательности. Это неверие; 2) Оставление молитвы из небрежения и лени до начала времени следующей молитвы. Это также неверие в силу ясных доказательств. Это мнение ‘Умара, ‘Али, Джабира (да будет доволен ими Аллах) и других сподвижников и передаётся от них достоверным путём, и не известно, чтобы кто-то из сподвижников высказывал противоположное мнение. Не один учёный утверждал о существовании согласного мнения сподвижников по этому вопросу. Второе мнение — что это тяжкий грех, оставивший молитву подлежит казни, однако неверующим он не является. Это шафиитский и маликитский мазхаб. Третье мнение: это тяжкий грех и оставившего молитву держат в заключении, пока он не умрёт либо не покается, однако неверующим он не является. Это ханафитский мазхаб. Если же человек не совершил молитву по уважительной причине — проспал, забыл о ней и так далее, — и её время вышло, то у него есть оправдание, и он должен восстановить её, когда вспомнит о ней.
Português A oração é um dos pilares da religião e o maior deles depois dos dois testemunhos, portanto quem o preserva é bem aventurado, e quem o desperdiça é desgraçado. Certamente ALLAH ordenou a preserva-la e a cumpri-la em inúmeros versículos, e aquele que a abandona propositadamente está suscetivel a um castigo e zanga de ALLAH na vida mundana e na do Além. E o abandono propositado da oração divide-se em duas partes: 1- Abandono da oração acompanhado da sua rejeição, e isto é descrença. 2- Abandono da oração por preguiça e desleixo, até que a hora da próxima oração entre, isto também é descrença segundo argumentos claros, e é a opinião de Umar, Ali, Jábir e outros companheiros, conforme consta deles de fontes autênticas, e não se sabe que algum companheiro divergiu sobre isso, e mais de um sábio relatou a unanimidade sobre o assunto. E a segunda opinião é que é pecado capital, que a pessoa deve morrer, mas não é descrença, e esta é a opinião da escola Máliki e Shafii. E a terceira opinião é que trata-se de um grande pecado, por qual a pessoa é aprisionada até a morte ou até que se arrependa, mas não descrê, e esta é a opinião da escola Hanafi. E quanto aquele que abandona por uma excusa, como sono ou esquecimento, etc, até que seu tempo passe, está desculpado e deve repô-lo assim que se recordar.
فارسی نماز ستون دين، و بزرگترين اركان اسلام بعد از شهادتين است، و هر كسى در اداى آنها محافظت كرد وى سعادتمند مى شود، و هر كسى آنها را ترک كند و به آنها بى توجهى نمايد وى شقاوتمند و لجوج مى باشد، و همانا الله متعال دستور به محافظت كردن در اداى آنها را داده است، و در آيات فراوانى دستور برگزارى آنها را ذكر كرده اند، و هر كسى كه آنها را عمداً ترک كند در معرض عقوبت اللهى، خشم و خوارى او در دنيا و آخرت قرار خواهد گرفت. و ترک عمدى نماز به دو قسمت تقسيم مى شود: 1- ترک كردن نماز همراه با انكار واجب بودن آن، و اين كفر است. 2- ترک كردن نماز از روى سستى و تنبلى تا اينكه وقت نماز ديگرى فرا برسد، و اين همچنين بنابر دليل هاى روشن و واضح كفر به شمار مى رود، و اين قول عمر، على و جابر - رضى الله عنهم - و غيره از صحابه مى باشد، و اين قول آنان در روايت هاى صحيح ذكر شده است، و خلاف اين قول از هيچ صحابى ديگرى روايت نشده است، و اجماع صحابه بر اين قول توسط چندين تن از علما بيان شده است، و قول دوم: ترک كردن نماز از روى سستى و تنبلى را گناه كبيره مى داند، و ترک كننده كشته خواهد شد، اما كافر نمى شود، و اين مذهب مالكيه و شافعيه مى باشد. و قول سوم: ترک كردن نماز از روى سستى و تنبلى گناه كبيره است و ترک كننده آن زندانى مى شود تا اينكه توبه كند يا بميرد، اما كافر نمى شود، و اين مذهب حنفيه است. اما كسى كه نماز را بخاطر عذرى از عذرها مانند خواب يا فراموشى يا غيره ترک كند تا اينكه از وقت آن خارج شود، اين معذور است، و قضاى آن در هنگام يادآمدن واجب مى شود.
हिन्दी नमाज़ इसलाम का एक स्तंभ और केवल अल्लाह के पूज्य होने और मुहम्मद (सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम) के रसूल होने की गवाही देने के बाद इसलाम का सबसे महत्वपूर्ण रुक्न (आधार) है। जिसने नमाज़ की पाबंदी की, वह सौभाग्यशाली है और जिसने उसे नष्ट कर दिया तथा उसके साथ लापरवाही दिखाई, वह अभागा और हठधर्म है। अल्लाह ने नमाज़ की पाबंदी और उसे स्थापित करने का आदेश बहुत सारी आयतों में दिया है। जान- बूझकर नमाज़ छोड़ने वाला अल्लाह के दंड, उसके क्रोध और दुनिया तथा आख़िरत दोनों जगहों में, असफलता का सामना करेगा।
जान- बूझकर नामज़ छोड़ने के दो प्रकार हैं:
1- नमाज़ छोड़ना और साथ में इसके अनिवार्य होने का इनकार भी करना। यह कुफ़्र है।
2- सुस्ती और आलस्य के वशीभूत होकर नमाज़ को उस समय तक अदा न करना कि नमाज़ का समय निकल जाए और दूसरी नमाज़ का समय आ जाए। यह भी कुफ़्र है और इसके स्पष्ट प्रमाण मौजूद हैं। यही बात उमर, अली और जाबिर आदि सहाब (रज़ियल्लाहु अनहुम) कहते हैं और उनके ये कथन सहीह सनदों से वर्णित भी हैं। साथ ही किसी एक सहाबी ने भी इस मसले में उनका विरोध नहीं किया है। कई उलेमा ने इस मसले में तमाम सहाबा के एकमत होने की भी बात कही है। जबकि इस संबंध में दूसरा मत यह है कि नमाज़ छोड़ना एक बड़ा गुनाह है और इसमें संलिप्त व्यक्ति को क़त्ल कर दिया जाएगा, लेकिन वह काफ़िर नहीं होगा। यह मालिकियों और शाफ़िइयों का मज़हब है। जबकि तीसरा मत यह है कि यह महापाप है और इसमें संलिप्त व्यक्ति को मर जाने अथवा तौबा करने तक क़ैद में रखा जाएगा, लेकिन वह काफ़िर नहीं होगा। यही हनफ़ियों का मज़हब है।
रही बात उस व्यक्ति की, जिसने किसी उचित कारण से नमाज़ छोड़ दी, जैसे सो गया अथवा भूल गया और नमाज़ का समय भी निकल गया, तो वह क्षमा का पात्र होगा और उसे याद आने पर कज़ा करनी होगी।
മലയാളം നമസ്കാരം ദീനിൻ്റെ അടിത്തറയും, ശഹാദത് കലിമഃ കഴിഞ്ഞാൽ ഇസ്ലാമിലെ ഏറ്റവും മഹത്തരമായ സ്തംഭവുമാകുന്നു. ആരെങ്കിലും നമസ്കാരം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചാൽ അവനാണ് ഭാഗ്യവാൻ. ആരെങ്കിലും അത് പാഴാക്കുകയും അവഗണിക്കുകയും ചെയ്താൽ അവൻ തന്നെയാകുന്നു നിർഭാഗ്യവാനും കടുത്ത ധിക്കാരിയും. നമസ്കാരം കാത്തുസൂക്ഷിക്കാനും, അത് നേരാംവണ്ണം നിലനിർത്താനും അല്ലാഹു ഖുർആനിൽ ധാരാളം ആയത്തുകളിലൂടെ കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. മനഃപൂർവ്വം നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നവൻ അല്ലാഹുവിൻ്റെ കടുത്ത ശിക്ഷക്കും, കോപത്തിനും, ഇഹപരലോകങ്ങളിലെ അപമാനത്തിനും പാത്രീഭൂതനാണ്. ബോധപൂർവ്വം നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുക എന്നത് രണ്ട് തരത്തിലുണ്ട്. (1) നമസ്കാരം നിർബന്ധമാണെന്ന കാര്യം നിഷേധിച്ചു കൊണ്ട് അത് ഉപേക്ഷിക്കുക; ഇത് ഇസ്ലാമിൽ നിന്ന് പുറത്തു പോകുന്ന കുഫ്റാണ്. (2) അലസതയും മടിയും കാരണത്താൽ നമസ്കാരം അതിൻ്റെ സമയം കഴിയുന്നത് വരെ ഉപേക്ഷിക്കുക. വ്യക്തമായ തെളിവുകളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് ഇതും കുഫ്റാണെന്നാണ്. സ്ഥിരപ്പെട്ട നിവേദനങ്ങളിൽ വന്നതു പോലെ, ഉമർ, അലി, ജാബിർ -رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ- എന്നിങ്ങനെയുള്ള സ്വഹാബികളുടെയെല്ലാം അഭിപ്രായം ഇപ്രകാരമാണ്. അതിന് വിരുദ്ധമായി ഒരു സ്വഹാബിയെങ്കിലും പറഞ്ഞതായി സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഒന്നിലധികം പണ്ഡിതന്മാർ സ്വഹാബികൾക്കിടയിൽ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഏകാഭിപ്രായമുണ്ട് എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇപ്രകാരം മടി കൊണ്ട് നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് വൻപാപവും ഗുരുതരമായ തിന്മയുമാണ് എന്ന ഒരു അഭിപ്രായവും ചില പണ്ഡിതന്മാർക്കുണ്ട്. നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നവൻ (ഇസ്ലാമിക രാജ്യത്താണെങ്കിൽ) വധിക്കപ്പെടണം എന്നാണ് വിധിയെങ്കിലും ഈ പ്രവൃത്തി കുഫ്റല്ല എന്നാണ് അവരുടെ പക്ഷം. മാലികി, ശാഫിഈ മദ്ഹബുകളുടെ അഭിപ്രായം ഇതാണ്. മടി കൊണ്ട് നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് വൻപാപവും ഗുരുതരമായ തിന്മയുമാണ്. മരിക്കുന്നത് വരെയോ, അല്ലെങ്കിൽ പശ്ചാത്തപിച്ചു മടങ്ങുന്നത് വരെയോ അവനെ തടവിലിടാം; എന്നാൽ അവൻ ഇസ്ലാമിൽ നിന്ന് പുറത്തു പോകുന്ന കുഫ്ർ പ്രവർത്തിച്ചിട്ടില്ല എന്നാണ് ഹനഫീ മദ്ഹബിലെ അഭിപ്രായം. ഇനി ആർക്കെങ്കിലും മറവി കൊണ്ടോ, ഉറക്കത്തിൽ പെട്ടതു കൊണ്ടോ മറ്റോ എന്തെങ്കിലും ഒഴിവുകഴിവുള്ളതിനാലാണ് നമസ്കാരം നഷ്ടപ്പെട്ടതെങ്കിൽ അവൻ തെറ്റുകാരനല്ല. ഓർമ്മ വരുകയോ ഉണരുകയോ ചെയ്താൽ നഷ്ടപ്പെട്ട നമസ്കാരം അവൻ ഉടനടി നിർവ്വഹിക്കണമെന്ന് മാത്രം.
తెలుగు నమాజు ధర్మం యొక్క స్తంభము,మరియు ఇస్లామీయ మౌలికాంశాలలో షహాదతైన్ తరువాత అతి ప్రధాన అంశం,దాన్ని పరిరక్షించినవాడు ‘అదృష్టవంతుడు’నిర్లక్ష్యంగా పోగొట్టినవాడు ‘దురదృష్టవంతుడు’కఠినాత్ముడు,అల్లాహ్ దాన్ని విధిగా సంరక్షించమని ఆదేశించాడు,మరియు దాన్నిఅనేక సూచనల్లో స్థాపించమని ఆదేశించాడు,ఉద్దేశ్యపూర్వకంగా విడిచినవాడు అల్లాహ్ యొక్క శిక్షలను,కోపాన్ని,అవమానాన్ని ప్రపంచంలో,పరలోకంలో రుచిచూస్తాడు,నమాజును ఉద్దేశ్యపూర్వకంగా విడిచిపెట్టేవాడు రెండు రకాలు:- ఒకటి1-నమాజు’విధి కాదు అని తిరస్కరించి విడిచిపెట్టడం,ఇది కుఫ్ర్ అవుతుంది. 2-నమాజును నిర్లక్ష్యంతో,సోమరితనం వల్ల విడిచిపెడతాడు,చివరికి తరువాతి నమాజు సమయం ప్రవేశిస్తుంది,ఇది కూడా స్పష్టమైన ఆధారాల వెలుగులో ‘కుఫ్ర్’గా పరిగణించడం జరిగింది,ఉమర్,అలీ,జాబిర్ లాంటి సహాబీలు ‘రదీయల్లాహు అన్హూమ్’ఈ అభిప్రాయాన్ని తెలిపారు,వీరి ద్వారా ప్రామాణిక సాక్ష్యాలతో తెలుపబడ్డాయి,ఏ సహాబీ కూడా దీనికి వ్యతిరేఖంగా అభిప్రాయాన్ని తెలిపింది లేదు,మరియు దీనిపై సహచరుల ఏకాభిప్రాయం ఉందని ఒకరు మినహా ధార్మికవేత్తలంతా దీనిని వివరించారు,రెండవ అభిప్రాయం:- ఇది పెద్ద పాపము,ఘోరపాపము నమాజు వదిలిన వాడిని వధించి శిక్షించబడుతుంది,కానీ అది కుఫ్ర్ అవ్వదు,ఈ అభిప్రాయాన్ని షాఫయీ మరియు మాలికి బృంధాలు వ్యక్తం చేశాయి,మూడవది:-ఇది పెద్దది మరియు ఘోరపాపము,అతనికి జీవిత ఖైదు లేదా తౌబ చేసుకునేవరకు ఖైదు విధించబడుతుంది,కానీ అతను కాఫిర్ కాడు,ఇది హనఫీ’బృంధము వారి అభిప్రాయము,ఇక ఎవరైతే కారణం వలన విడిచిపెడతారో అంటే ‘నిద్ర’ లేక ‘మరుపు’తో సమయం మించితే అతను సాకులకలవాడు’అవుతాడు,కాబట్టి గుర్తురాగానే నమాజును తిరిగి స్థాపించాలి.
Proyek Ensiklopedia Istilah-istilah Islami dan Terjemahannya:
Ini adalah proyek terpadu guna menghasilkan terjemahan yang akurat, andal dan canggih untuk istilah-istilah yang berulang dalam konten Islami disertai dengan penjelasannya, sehingga bisa dipahami dengan sempurna, supaya makna terjemahannya yang benar bisa sampai kepada audiens yang dituju..
Tujuan:
Menyediakan referensi online gratis yang dapat dipercaya untuk terjemahan istilah-istilah Islam.
Menyediakan terjemahan dalam berbagai format elektronik untuk portal dan aplikasi elektronik.
Pengembangan terjemahan berkelanjutan dengan bantuan para mitra dan sukarelawan.
Keunggulan Ensiklopedia Ini:
Komprehensif.
Gratis.
Banyak Terjemahan.
Pengembangan Berkelanjutan.
Berkualitas.
Tahapan Pembuatan dan Pengembangan:
Membuat Ensiklopedia berbahasa Arab.
Penerjemahan Ensiklopedia ke berbagai bahasa.
Ketersediaan dan penerbitan Ensiklopedia secara elektronik.
Pengembangan Ensiklopedia secara berkelanjutan dan penerjemahannya.
