Ang mga jinn ay mga nilikha mula sa apoy at mga naaatangan [ng tungkulin]. Kabilang sa kanila ang mananampalataya at ang tagatangging sumampalataya. Ang shayṭān ay isang katawagan sa jinn na tumangging sumampalataya kabilang sa mga jinn. Ang pagiging hinango ng [katawagang] ito mula sa [salitang] shaṭan, na nangangahulugang lumayo, ay tumpak dahil sa kawalang-pananampalataya niya, pagkalayo niya sa katotohanan, at paghihimagsik niya; at ang pagiging hinango ng [katawagang] ito mula sa [salitang] shāṭa, na nangangahulugang nasunog, ay tumpak dahil siya ay nilikha mula sa isang apoy.
Ang pagpapatirapa ng pagkalingat ay isang katawagan sa dalawang patirapa na gaya ng pagpapatirapa sa ṣalāh sa anyo at sinasambit. Naoobliga ito sa munfarid at imām kapag may naganap na isang kadahilanan mula sa mga kadahilanan ng pagkalingat. Ang pagsasagawa nito ay bago ng taslīm kung nalingat dahil sa isang pagkukulang at matapos ng taslīm kung nalingat dahil sa isang pagkalabis. Ang mga kadahilanan ng pagpapatirapa ng pagkalingat ay tatlo: ang pagkadagdag, ang pagkakulang, at ang pagdududa.