إيهام
English Deluding
Français Allusion / Gestion.
Español Al-iham (fraude, engaño, sugestión).
Indonesia Menjerumuskan
Bosanski El-ihamu – obmanjivanje
Русский Внушение ложного представления
استعمال كلام يحتمل معنيين أحدهما حق والآخر باطل؛ بقصد إظهار الباطل.
English Using speech that carries two possible meanings, one of which is true and the other is false, with the intention of manifesting that which is false.
Français Utilisation de paroles qui laisse entendre deux significations : l’une vraie, l’autre fausse dans le but de montrer le faux.
Español Utilizar una forma de hablar ambigua con el fin de imponer la falsedad.
Indonesia Menggunakan perkataan yang mengandung dua makna; salah satunya benar dan yang lainnya batil dengan tujuan memenangkan yang batil.
Bosanski To je korištenje riječi čije značenje može biti dvosmisleno, jedno može označavati istinu, a drugo neistinu, s ciljem ispoljavanja neistine.
Русский Шариатское (терминологическое) определение: Заведомое использование слов, с двояким смыслом, которые могут быть истолкованы как правильно, так и ложно, с целью ввести человека в заблуждение.
الإيهام: هو أن يذكر المتكلم كلاما - سواء كان كلمة واحدة أو أكثر - يحتمل معنيين: أحدهما حق، والآخر باطل، والألفاظ الموهمة هي الألفاظ المشتركة بين معان صحيحة ومعان باطلة مع خفاء المراد منها؛ بحيث لا يدرك معنى اللفظ المقصود في الخطاب إلا بعد الاستفصال والاستفسار، وإذا سمعها الإنسان خفي عليه الحق ولم يميزه من الباطل. وهدف أهل الضلال من الإيهام والكلمات الموهمة هو التوصل إلى نشر عقائدهم الفاسدة ونفي العقائد الصحيحة، كلفظ " الجهة " فهو يحتمل معنيين: أحدهما: العلو. والثاني: الحصر في مكان معين، فإن كان يعني جهة العلو؛ فإن الله في العلو فوق العالم، وإن كان يعني أنه محصور بمكان داخل العالم، فالله تعالى منزه عن ذلك، وهو غير محصور. ومن أمثلتها أيضا: الجسم، والجوهر، والتركيب، وغير ذلك. وأما أهل السنة فإنما يستعملون الألفاظ الشرعية؛ لكونها صحيحة المعاني، وسالمة من الاحتمالات الفاسدة، وأما الألفاظ الموهمة لمعنى الحق والباطل فلا يستعملونها، ويستفصلون عن معناها.
English "Eehaam" (deluding) means that the speaker says something, whether one word or more, that carries two possible meanings; one true and the other false. The deluding words (muwhimah) are words that have both true and false connotations, and the speaker’s intent is unapparent such that the intended meaning cannot be known except by inquiry and seeking explanation. If someone hears such speech, the truth becomes mixed up and he is not able to distinguish it from falsehood. The advocates of falsehood aim by using delusion and deluding words to spread their corrupt beliefs and negate the correct ones. Ahlus-Sunnah, on the other hand, use Shari`a terminologies, because their meanings are correct and free from ambiguity and possible corrupt connotations. As for the deluding words that carry two meanings, true and false, they do not use them. Rather, they explain them in detail and elaborate on their meanings. Some examples of “Eehaam” are the following: 1. The word "jism" (body): if someone says to you: "Does Allah Almighty have a jism?" This word involves "eehaam" and it has two possible meanings. The first is the body as commonly known in the Arabic language. The second meaning indicates every entity that is described with certain attributes. Thus, the first meaning is false, and we do not affirm it to Allah the Most High because there is nothing like unto Him. As for the second meaning, it is correct, even though the word is not reported in the Quran or the Sunnah. 2. The word "jihah" (place or direction): if someone says to you: "Is Allah in a certain jihah?" You should reply: this word has two meanings; the first is highness and elevation, and the second is restriction in a specific place. If you intend by this word the "jihah" of highness and elevation, then indeed Allah is High above the world, but if your intent is that Allah is confined or restricted inside a certain place in this world, then Allah is not restricted to any place. The same applies to other deluding words such as "jawhar" and "tarkeeb".
Français La suggestion est le fait qu’une personne exprime un ou des propos, qui sont équivoques et ont deux significations : l’une vraie et l’autre fausse. Les expressions qui peuvent induire en erreur sont des expressions qui réunissent des significations à la fois authentiques mais aussi fausses tout en dissimulant le sens et la portée qu’on veut leur donner en faisant en sorte que la personne ne peut cerner la signification voulue de l’expression au moment où l’on s’adresse à lui. En effet, il ne le pourra qu’après moult détails et explication. En fait, lorsque la personne va entendre ces propos, la vérité lui sera confuse, dissimulée et mélangée et il ne pourra pas la distinguer du faux. Le but des gens de l’égarement à travers les allusions et les suggestions, les paroles qui induisent en erreur est de parvenir à propager leurs croyances corrompues et d’annuler les croyances authentiques. Les Gens de la Tradition utilisent les expressions légiférées car elles sont authentiques dans leurs significations et exemptes de toutes probabilités biaisées. Quant aux expressions qui peuvent induire en erreur du fait d’une double signification, vraie et fausse, alors ils ne les utilisent pas et ils se détournent de leurs significations. Parmi les exemples d’allusion ou de suggestion, il y a : 1- L’expression : « Corps » (« Al Jism »). Si une personne te demande : « Est-ce qu’Allah (Gloire sur Lui) possède un corps ? » Tu diras que l’expression : « corps » est une allusion qui suggère deux significations : la première, celle du corps qui est bien connu dans la langue arabe. La seconde, celle d’un nom qui désigne tout ce qui est décrit par des attributs. Ainsi donc, la première signification est fausse et on la refuse à Allah (Gloire sur Lui) car rien ne Lui ressemble. Quant à la seconde signification, celle-ci est authentique même si cette expression n’a pas été rapportée dans le Coran ni dans la Tradition. 2- L’expression : « Direction » (« Al Jihah »). Si une personne te demande : « Est-ce qu’Allah (Gloire sur Lui) est dans une direction ? » Tu diras que l’expression : « direction » suggère deux significations : la première, [indique] l’élévation. La seconde, [indique] la restriction dans un lieu précis. Donc, si la personne signifie la direction dans le sens d’élévation, alors Allah (Gloire sur Lui) est élevé et au-dessus de l’Univers. Mais, si la personne signifie la direction dans le sens de limitation à un lieu à l’intérieur de l’Univers, alors Allah (Gloire sur Lui) n’est pas limité ni restreint par quoi que ce soit. Et il en va ainsi du reste des expressions qui peuvent induire en erreur, comme les expressions : essence, assemblage, etc.
Español Al-iham es cuando una persona utiliza una frase o más con doble sentido, uno verdadero y otro falso, con una intención desconocida u oculta, razón por la cual no se puede comprender su sentido real sino analizando palabra por palabra o preguntando qué es lo que se quería decir. Este tipo de frases generan confusión en el interlocutor, de modo que no le es posible saber si es falso lo que se le está diciendo o informando, por la forma como se le transmite el mensaje. Este modo es muy usado por la gente que divulga principios ajenos a la creencia islámica y que pretende establecer dichos principios como propios del Islam. En cambio, la gente de Ahlu Sunna utilizan sentencias claras y directas que no contienen dobles sentidos ni significados ocultos. Como ejemplo de todo lo anterior tenemos la palabra "cuerpo", alguien puede preguntar: "¿Al-lah tiene cuerpo?". En este sentido la palabra "cuerpo" (Yism en árabe) tiene dos significados, el primero es el que todos conocemos (aquello que tiene extensión limitada, perceptible por los sentidos), definición que no se ajusta para nada a Al-lah, por lo que es un sentido falso, hablando teológicamente, pues no hay nada igual o comparable con Al-lah, y pretender que tiene un cuerpo físico es igualarlo con Su creación. El segundo es que el Yism es todo aquello que puede describirse por los atributos y características que tiene, de esta forma el significado es correcto, pese a que no aparece mencionado en el Corán y la Sunna, sin embargo, hay que ver que es usado para crear duda, engañar y/o asentar la idea de que Al-lah tiene un cuerpo material, algo que es absurdo y contrario a los principios de la creencia islámica.
Indonesia Al-Īhām ialah seorang yang berbicara mengucapkan sebuah perkataan -baik satu kata atau lebih- yang mengandung dua makna, salah satunya benar dan yang lain batil. Al-Alfāẓ al-mūhimah ialah lafal yang memiliki beberapa makan (musytarak) antara makna yang sahih dan yang batil disertai maksud yang samar, yaitu makna yang diinginkan dalam pesan tidak bisa diketahui kecuali setelah diperjelas dan diperinci; ketika didengar oleh seseorang, tidak tampak baginya yang benar dan dia tidak bisa membedakannya dari yang batil. Tujuan para pengikut kesesatan menggunakan kata yang bermakna ganda ialah sebagai jalan untuk menyebarkan akidah mereka yang rusak dan menghilangkan akidah yang benar. Seperti lafal "al-jihah". Lafal ini mengandung makna ganda; pertama ketinggian dan kedua pembatasan pada tempat tertentu. Jika maksudnya adalah arah ketinggian, sesungguhnya Allah ada pada ketinggian di atas alam. Tetapi jika maksudnya Allah terkurung pada suatu tempat di dalam alam, maka Allah Ta’ālā disucikan dari itu, Dia tidak terbatas. Contoh lainnya: kata jism (tubuh), jauhar (substansi), tarkīb (komposisi), dan sebagainya. Adapun Ahlussunnah, mereka hanya menggunakan lafal-lafal syar'i karena mengandung makna yang sahih dan selamat dari berbagai penafsiran rusak. Sedangkan lafal-lafal yang bermakna ganda, mengandung makna benar dan batil, mereka tidak menggunakannya dan mereka menjelaskan dengan rinci maknanya.
Bosanski Obmanjivanje je kada govornik izgovori jednu ili više riječi koje mogu imati dva značenja: jedno je istinito, a drugo je pogrešno. Izrazi u kojima je obmana jesu oni izrazi koji u sebi nose tačna i netačna značenja, a čije je pravo, ciljano značenje skriveno u kontekstu, i ne može se spoznati osim nakon pojašnjenja. Kada čovjek čuje taj izraz, ne može da raspozna istinu od neistine. Cilj sljedbenika zablude koji se koriste ovim izrazima jeste širenje svojih pogrešnih uvjerenja i negiranje ispravnog vjerovanja. Primjer za to jeste izraz el-džiha – pravac, koji može imati dva značenja. Prvo značenje ukazuje na uzvišenost, a drugo na ograničavanje na nekom mjestu. Ako se pod pojmom el-džiha misli na uzvišenost, onda se za Allaha kaže da je uzvišen, iznad svjetova, a ako se misli da je On ograničenog mjesta, unutar svijeta, onda se takvo značenje u pogledu Allaha negira, jer On nije ograničen. Također, primjer ovakvih izraza su i džism – tijelo, dževher – supstancija, terkib – kombinirani spoj, sastavljenost i sl. Pripadnici ehli-sunneta koriste se šerijatskim izrazima jer oni imaju ispravna značenja, čista od bilo kakvog pogrešnog razumijevanja. Oni ne koriste izraze koji sadrže nejasnoću, nego se raspituju o njihovom značenju.
Русский краткое разъяснение: Под внушением ложного имеется в виду то, что говорящий использует двусмысленные слова или выражения, которые могут быть истолкованы как в правильном значении, так и в ложном. При этом говорящий намеренно не определяет смысл этих слов, и только после уточнения и отделения одного смысла от другого, можно понять истинную суть этих слов. Поэтому когда человек слышит эти слова, у него возникает путаница и неясность, истина смешивается с ложью, из-за чего он оказывается неспособным отличить истину ото лжи. Заблудшие люди прибегают к этой уловке для того, чтобы распространить свои порочные воззрения, в противовес правильным. Что касается приверженцев Сунны, то они используют лишь те слова, что утверждены шариатом, поскольку они несут правильный смысл, и их невозможно превратно истолковать. Они не используют слов с двояким смыслом, которые могут быть истолкованы как правильно, так и ложно. Примеры таких слов: 1- Тело (араб. джисм). Если возникнет вопрос: “Есть ли у Всевышнего Аллаха тело?”, ответом будет следующее: слово «тело» несет два смысла: первый смысл – «общеизвестное физическое тело», и второй смысл – «все то, что можно охарактеризовать определенными качествами и свойствами». Если подразумевается первое значение, то оно ложное и отвергается в отношении Всевышнего Аллаха, ибо нет никого и ничего подобного Ему. Если подразумевается второе значение, то оно верное, хотя слово «тело» относительно Аллаха не упоминается ни в Коране, ни в Сунне. 2- Сторона. Если возникнет вопрос: “Находится ли Величественный и Могущественный Аллах в какой-либо стороне?”, ответом будет следующее: слово «сторона» имеет два значения: первое – «возвышенность», второе – «пространство, расположенное в каком-нибудь направлении». Поэтому если ты под «стороной» имеешь в виду «возвышенность», то поистине Аллах возвышен над Своими созданиями. Но если же ты имеешь в виду, что Он находится в пространстве, расположенном в каком-нибудь направлении, то Аллах не ограничен пространственно-временными рамками бытия. Точно также необходимо подходить к остальным подобным словам.
إيقاع الغير في الوهم، يقال: أوهم، يوهم، إيهاما، فهو موهم: إذا أوقع غيره في الوهم. والوهم: الغلط والخطأ.
English "Eehaam": deluding someone into falling in error and making them believe that it is not an error; derived from "wahm", which means: error, mistake, assumption, doubt, uncertainty, forgetfulness, and refrainment.
Français Induire quelqu’un dans la méprise et l’entrainer dedans. La méprise est l’erreur, la faute, etc. Parfois, ce mot a une autre signification qui est : la conjecture, le soupçon, le doute, l’oubli, l’abandon, etc.
Español Engañar a alguien haciéndolo creer lo que no es. Al-wahm es el error y viene con el significado de duda, incertidumbre, olvido.
Indonesia Menjatuhkan orang lain ke dalam kekeliruan. Dikatakan, "Auhama yūhimu īhāman fa huwa mūhimun" apabila dia menjerumuskan orang lain dalam wahm. Wahm artinya kekeliruan dan kesalahan.
Bosanski El-ihamu je dovođenje drugog u zabunu. Kaže se: “evheme, juhimu, ihamen, muhim”, što znači: “doveo je drugog u zabunu”. El-vehm je greška, pogreška.
Русский Краткое языковое определение: Арабское слово «ихам» означает «введение другого в заблуждение и внушение ему ложного представления». Образовано оно от однокоренного слова «уахм» – «оплошность», «ошибка». Это слово также используется в следующих значениях: «догадка», «сомнение», «недоверие», «оплошность» и «оставление».
يرد مصطلح (إيهام) في العقيدة في عدة مواطن، منها: باب: توحيد الألوهية، عند الكلام عن الشرك وأسبابه، كقولهم: فلان عبدي، وفي باب: الإيمان، عند الكلام عن الاستثناء، وباب: القدر، وباب: الاستدلال في العقيدة، وغير ذلك. ويطلق في البلاغة في باب: بديع المعاني، ويراد به: الإتيان بلفظ له معنيان: قريب ودلالة اللفظ عليه ظاهرة. والآخر: بعيد ودلالة اللفظ عليه خفية ويريد المعنى البعيد، فيتوهم السامع أول وهلة أنه يريد القريب، ويسمونه: تورية.
إيقاع الغير في الوهم، يقال: أوهم، يوهم، إيهاما، فهو موهم: إذا أوقع غيره في الوهم. والوهم: الغلط والخطأ، يقال: وهمت في الحساب: إذا غلطت فيه. والإيهام: التخطئة. والجمع: أوهام. ومن معانيه أيضا: الظن والريب والشك والسهو والترك، كقولهم: توهمت فلانا معي، أي: ظننته معي، وأوهم من الحساب: إذا ترك منه شيئا. والإيهام والتوهيم: إدخال الشك على الغير. ويستعمل أيضا بمعنى التخييل، والتشبيه، والإخفاء، والتلبيس.
وهم

الصحاح : (5/2054) - مقاييس اللغة : (6/149) - المحكم والمحيط الأعظم : (4/444) - درء تعارض العقل والنقل : (1/76) - التعريفات للجرجاني : (ص 41) - درء تعارض العقل والنقل : (1/76) - القواعد المثلى : (ص 31) - مجموع فتاوى ابن تيمية : (3/41) - شرح العقيدة الطحاوية : (1/266) - لسان العرب : (12/643) - تاج العروس : (34/64) -