إِحْداثُ طَرِيقَةٍ في الدِّينِ مُخْتَرَعَةٍ يُقْصَدُ بِالسُّلُوكِ عليها المُبالَغَةُ في التَّعَبُّدِ لِلهِ تعالى.
English Introducing a new way in the religion for the purpose of exaggerating in worshiping Allah Almighty.
Français Apparition d'une voie inventée dans la religion qui a pour but d'emprunter l'exagération dans le culte à vouer à Allah.
Español Es innovar o inventar nuevas formas o vías en la religión con el propósito de adorar a Al-lah.
Türkçe Allah Teâlâ’ya ibadet için bir amel yaparken gereğinden fazla yapılma maksadıyla dinde sonradan çıkarılmış yeni bir yöntem uydurulmasıdır.
اردو دین میں کوئی نیا طریقہ ایجاد کرنا، جس پر چلنے کا مقصد اللہ تعالیٰ کی عبادت میں مبالغہ آرائی ہو۔
Indonesia Mengadakan cara baru yang dibuat-buat dalam urusan agama yang tujuan mengerjakannya adalah bersungguh-sungguh dalam beribadah kepada Allah.
Bosanski Uvođenje novog puta u vjeri u cilju da se, slijeđenjem njega, obožava Allah.
Русский Придумывание новоизобретённого пути в религии, которому следуют по причине чрезмерного усердия в поклонении Аллаху.
Português Inovar um caminho na religião, com o propósito de percorre-lo com exagero na adoração de ALLAH
বাংলা ভাষা দীনের মধ্যে নতুন আবিষ্কার করা চাই তা বিশ্বাসসমূহে হোক বা আমলসমূহে হোক অত্যন্ত ক্ষতিকর বিষয়। কারণ, নতুন কিছু আবিষ্কার করার অর্থ হলো রাসূল সাল্লাল্লাহু আলাইহি ওয়াসাল্লাম ও তার সাহাবীগণ যে পথের ওপর চলেছেন তার বাইরে এমন পথ রয়েছে যা আল্লাহর সন্তুষ্টির দিকে নিয়ে যায়। বিদআতের গুরুত্বপূর্ণ বৈশিষ্ট হলো:
1- এটি দীনের মধ্যে তৈরি ও আবিষ্কার করা। ফলে তার থেকে দুনিয়াবী বিষয়ে যা আবিষ্কার করা হয়েছে তা বের হয়ে যায়, যেমন সকল শিল্প।
2- বিদআত এমন দলীল বা নিয়ম বা শরয়ী মুল থেকে নির্গত হয় না যা তার ওপর প্রমাণ হয়।
3- দীনের মধ্যে বিদআত কখনো হ্রাস করার দ্বারা হয়ে থাকে যেমনিভাবে বৃদ্ধি করার দ্বারা হয়। তবে শর্ত হলো হ্রাস বা বৃদ্ধির উদ্দিপক হতে হবে আল্লাহর নৈকট্য লাভ করা। কাজেই যে অলসতাবশত ইবাদত ছেড়ে দিল তার কর্মকে বিদআত বলা যাবে না।
আর বিদআত দুই ভাগে বিভক্ত হয়:
1- বিশ্বাসের ক্ষেত্রে বিদআত (নতুন সৃষ্টি)। যেমন, মুতাযিলা, রাফেযী ও জাহমিয়্যা ইত্যাদি গোমরাহ দলগুলোর কথাবার্তা।
2- ইবাদাতের ক্ষেত্রে বিদআত। যেমন এমন কোনো ইবাদত দ্বারা আল্লাহর ইবাদত করা যার অনুমোদন তিনি দেননি। এটি কয়েক প্রকার:
1- মূল ইবাদাতে বিদআত। আর এটিকে হাকিকি বিদআত বলে নাম রাখা হয়। যেমন দীনের মধ্যে এমন কোনো ইবাদত আবিষ্কার করা যার কোনো ভিত্তি নেই। যেমন মীলাদের অনুষ্ঠানাদি।
2- মূল ইবাদতের সাথে বাড়ানো। এটিকে বিদআতে ইযাফিয়্যাহ বলে। এটি কখনো বৈধ ইবাদতের ওপর বৃদ্ধি করা দ্বারা হয়ে থাকে। যেমন, যুহরের সালাতে পঞ্চম রাকাত বৃদ্ধি করা। আর কিছু বিদআত আছে যা ইবাদত আদায়ের পদ্ধতিতে হয়ে থাকে। যেমন কোনো ইবাদত এমন পদ্ধতিতে আদায় করল যার অনুমোদন শরীআত দেয়নি। যেমন, শরয়ী যিকিরসমূহ একসাথে গানের তালে তালে আদায় করা। কতক বিদআত আছে যা বৈধ ইবাদতের জন্যে সময় নির্দিষ্ট করার ফলে হয়, যা শরীআত নির্ধারণ করেনি। যেমন, মধ্য শাবানের রাতে কিয়াম করা ও দিনে সাওম পালন করা। কারণ হলো মূল সাওম পালন ও কিয়াম করা বৈধ, কিন্তু এটিকে কোনো সময়ের সাথে খাস করতে হলে বিশুদ্ধ দলীল প্রয়োজন। আবার কতক বিদআত আছে যা বৈধ ইবাদতকে কোন স্থানের সাথে খাস করার কারণে হয়ে থাকে। যেমন, কবরকে দুআ বা ইবাদতের জন্য খাস করা যা আল্লাহ বৈধ করেননি।
中文 在宗教中创新一种功修方式，目的在于使用这种方式夸大地崇拜伟大的真主。
فارسی نوآورى روشى در دين و به وجود آوردن آن كه مقصود از انجام آن مبالغه كردن در عبادت الله متعال مى باشد.
Tagalog Tunay na ang pagpapauso [ng bid`ah] sa relihiyon, maging ito man ay sa mga paniniwala o mga pagsamba, ay kabilang sa pinakamapanganib sa mga bagay-bagay. Tunay na ang pamamaraan ng pagpapauso [ng bid`ah] ay nangangahulugan na mayroong isang daan na nagpaparating sa pagkalugod ni Allāh (pagkataas-taas Siya), na hindi ang daan na tinahak ng Sugo (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan) at ng mga Kasamahan niya (ang kaluguran ni Allāh ay sumakanila). Ang pinakamahalaga sa mga tagapagtangi ng pagpapauso [ng bid`ah] ay: 1. Na ito ay isang pagpapaumpisa at isang pag-imbento sa relihiyon kaya labas mula rito ang inimbento sa mga nauukol sa buhay sa Mundo gaya ng lahat ng mga industriya; 2. Na ang pagpapauso [ng bid`ah] ay hindi namumutawi mula sa isang teksto [ng Qur'ān o Sunnah] o isang panuntunan o isang saligang pambatas na nagpapatunay rito; 3. Na ang pagpapauso [ng bid`ah] sa relihiyon ay maaaring maging sa pamamagitan ng pagpapakulang kung paanong maging sa pamamagitan ng pagdaragdag sa isang kundisyon na ang tagapagtulak sa pagpapakulang o pagdaragdag ay ang pagpapakalapit-loob kay Allāh. Hinggil naman sa sinumang nag-iwan ng isang pagsamba dala ng katamaran at tulad nito, hindi tinatawag ang gawain niya bilang pagpapauso [ng bid`ah]. Nahahati ang pagpapauso [ng bid`ah] sa dalawang bahagi: 1. Pagpapauso [ng bid`ah] sa mga pinaniniwalaan, gaya ng mga opinyon ng Jahmīyah, Mu`tazilah, Rawāfiḍ, at iba pa sa kanila kabilang sa mga pangkating ligaw; 2. Pagpapauso [ng bid`ah] sa mga pagsamba, gaya ng pagpapakamananamba kay Allāh sa pamamagitan ng isang pagsambang hindi Niya isinabatas. Ang mga ito ay mga uri: 1. Ang anumang naging kaugnay sa saligan ng pagsamba at tinatawag na isang bid`ah na tunay, gaya ng pagpapaumpisa ng isang pagsamba na walang saligan sa relihiyon, gaya ng mga pagdiriwang ng mga kaarawan [ng mga propeta]; 2. Ang anumang naging isang dagdag sa saligan at tinatawag na isang bid`ah na pandagdag. Ito ay may anumang nagiging sa pamamagitan ng pagdaragdag sa pagsambang isinabatas, gaya ng kung sakaling nagdagdag ng ikalimang rak`ah sa ṣalāh sa đuhr; may anumang nagiging kaugnay sa paraan ng pagsasagawa ng pagsamba, gaya ng pagsasagawa nito sa paraang hindi isinabatas, gaya ng pagsasagawa ng mga dhikr na isinabatas sa mga tinig na sabay-sabay na paawit; may anumang nagiging sa pamamagitan ng pagtatalaga ng isang panahon para sa pagsambang isinabatas, na hindi nagtalaga ang Batas [ng Islām], gaya ng pagtatalaga ng araw at gabi ng kalagitnaan ng Sha`bān sa isang pag-aayuno at isang tahajjud sapagkat tunay na ang saligan ng pag-aayuno at tahajjud ay isinabatas subalit ang pagtatalaga nito sa isang panahon ay nangangailangan ng isang tumpak na patunay; at may anumang nagiging sa pamamagitan ng pagtatalaga ng isang lugar para sa pagsambang isinabatas, gaya ng pagtatalaga sa isang puntod sa isang panalangin o isang pagsambang hindi isinabatas ni Allāh (pagkataas-taas Siya).
हिन्दी धर्म में कोई ऐसा नया तरीक़ा जारी करना, जिसका उद्देश्य यह हो कि उसपर अमल करके अल्लाह की इबादत में बढ़ोतरी की जाए।
മലയാളം ദീനിൽ പുതിയ മാർഗം കെട്ടിച്ചമച്ചുണ്ടാക്കുകയും, അത് സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ അല്ലാഹുവിനുള്ള ആരാധനയിൽ അതിരുകവിയുക എന്ന ഉദ്ദേശം വെക്കുകയും ചെയ്യപ്പെട്ടാൽ അത് ദീനിൽ ബിദ്അത്ത് നിർമ്മിക്കലാകുന്നു.
తెలుగు ధర్మం లో నూతనమార్గాన్ని సృజించి,దానిపై ఆచరిస్తూ,మహోన్నతుడైన అల్లాహ్ ఆరాధనలో అతిశయిళ్లడం.
إنَّ الابْتِداعَ في الدِّينِ، سَوَاءً كان في الاعْتِقاداتِ أو في العِباداتِ مِن أَخْطَرِ الأُمُورِ؛ لأنَّهُ يُؤَدِّي إلى ضَياعِ السُّنَّةِ ومَوْتِها؛ فإنَّ مَسْلَكَ الابْتِداعِ مَعْناهُ: أنَّ هناك طَرِيقاً يُوصِلُ إلى مَرْضاتِ اللهِ تعالى غَيْرَ الطَّرِيقِ الذي سَلَكَهُ الرَّسُولُ صَلَّى اللهُ عليه وسَلَّمَ وأَصْحابهُ رِضْوانُ اللهِ عليهِم. وأَهَمُّ مُمَيِّزاتِ الابْتِداعِ:
1- أنَّهُ إِحْداثٌ واخْتِراعٌ في الدِّينِ، فَخَرَجَ مِنْهُ ما اخْتِرِعَ في أُمُورِ الدُّنْيا كَسائِرِ الصِّناعاتِ.
2- أنَّ الابْتِداعَ لا يَنْطَلِقُ مِن نَصٍّ أو قاعِدَةٍ أو أَصْلٍ شَرْعِيٍّ يَدُّلُّ عَلَيْهِ.
3- أنَّ الابْتِداعَ في الدِّينِ قد يكون بِالإِنْقاصِ كما يكون بِالزِّيادَةِ، بِشَرْطِ أن يكون الدَّافِعُ لِلْإِنْقاصِ أو الزِّيادَةِ هو التَّقَرُّبُ إلى اللهِ، أمَّا مَن تَرَكَ عِبادَةً تَكاسُلاً ونَحْو ذلك فلا يُسَمَّى فِعْلُهُ ابْتِداعاً.
وينقَسِم الابْتِداعُ إلى قِسْمَيْنِ:
1- ابْتِداعٌ في العَقائِدِ، كَمَقالاتِ الجَهْمِيَّةِ والمُعْتَزِلَةِ والرَّافِضَةِ وغَيْرِهِم مِن الفِرَقِ الضَّالَةِ.
2- ابْتِداعٌ في العِباداتِ، كالتَعَبُّدِ لِلهِ بِعِبادَةٍ لم يَشْرَعْها، وهي أَنْواعٌ:
1- ما يكون في أَصْلِ العِبادَةِ، وتُسَمَّى: بِدْعَةً حَقِيقِيَّةً، كأن يُحْدِثَ عِبادَةً ليس لها أَصْلٌ في الدِّينِ، كأَعْيادِ المَوالِدِ.
2- ما يكون إِضافَةً على الأَصْلِ، وتُسَمَّى بِدْعَةً إِضافِيَّةً، وهذه منها ما يكون بِالزِّيادَةِ على العِبادَةِ المَشْرُوعَةِ، كما لو زادَ رَكَعْةً خامِسَةً في صلاةِ الظُّهْرِ، ومنها ما يكون في صِفَةِ أَداءِ العِبادَةِ، كأن يُؤَدِّيها على صِفَةٍ غَيْرِ مَشْروعَةٍ، كأَداءِ الأَذْكارِ المَشْروعَةِ بِأَصْواتٍ جَماعِيَّةٍ مُطْرِبَةٍ، ومنها ما يكون بِتَخْصِيصِ وَقْتٍ لِلْعِبادَةِ المَشْروعَةِ لم يُخَصِّصْهُ الشَّرْعُ، كتَخْصِيصِ يَوْمِ النِّصْفِ مِن شَعْبانَ ولَيْلَتِهِ بِصِيامٍ وقِيَامٍ، فإنَّ أَصْلَ الصِّيامِ والقِيَامِ مَشْروعٌ؛
ولكنَّ تَخْصِيصَه بِوَقْتٍ يَحْتاجُ إلى دَلِيلٍ صَحِيحٍ.
English "Ibtidā‘" (religious innovation), whether in matters of creed or worship, is from the most dangerous of matters. This is because it means that there is a way to seek Allah’s pleasure that is different from the one followed by the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) and his Companions.
The following are some characteristics of Ibtidā‘:
1. It is to create or invent something new in the religion. Therefore, worldly inventions, such as all types of industries, are not included in this definition.
2. It does not emerge from a text, maxim, or a legal principle that proves it to be valid.
3. It can be done by addition or reduction on condition that the motive behind that is to get closer to Allah. However, if someone leaves an act of worship out of laziness, this is not called Ibtidā‘.
Ibtidā‘ falls under two categories:
1. Ibtidā‘ in matters of creed like the views of Jahmis, Mu‘tazilites, Rāfidis, and other deviant sects.
2. Ibtidā‘ in matters pertaining to acts of worship like introducing a new act of worship that Allah has not prescribed for His servants. This second category is of two types:
a. Ibtidā’ that lies at the core of the act of worship and is called a real Bid‘ah: This is when the innovated act has no origin in the religion like celebrating the Prophet’s birthday.
b. Ibtidā‘ that is additional: This is when an act of worship has a basis in the religion, however, something has been added to it. An example of this is adding a fifth Rak‘ah to Zhuhr prayer. Also, if someone were to perform an act of worship in a way different from the way we were ordered to, such as reciting the prescribed Dhikr collectively in a singing-like manner. This category also includes specifying certain times for acts of worship which the religion has not specified like the observance of fast and night prayer on the day and night of mid Sha‘bān. Fasting and performing night prayer are, in principle, permissible but observing them on specific times needs a valid proof. This also includes specifying certain places for a prescribed act of worship like reciting a certain supplication or observing an act of worship, which has not been prescribed by Shariah, at a specific grave.
Français L'action d’innover dans la religion, que cela soit dans les dogmes ou les adorations, est l'une des affaires les plus dangereuses, car le fait d’emprunter le chemin de l’innovation signifie qu’il y a une voie qui mène à la satisfaction d'Allah, le Très-Haut, autre que celle qu’a empruntée le Messager d'Allah (paix et salut sur lui) et ses Compagnons (qu'Allah les agrée). Et parmi les principaux signes distinctifs de l’action d’innover, il y a : 1- Il s'agit d'une chose nouvelle, une invention dans la religion. N'entre pas dans cette définition toutes les inventions concernant les affaires mondaines de même que le reste des fabrications. 2- L'action d’innover n'émane pas d'un texte, d'une règle ou d'un fondement religieux qui le prouve. 3- L'action d’innover dans la religion peut se manifester soit par le fait de diminuer ou d’ajouter à condition que le motif de cette diminution ou ajout ait pour objectif de se rapprocher d’Allah. Quant à quiconque délaisse une adoration par fainéantise ou ce qui y ressemble, alors cela son acte n’est pas considéré comme le fait d’innover. L'action d’innover se divise en deux : 1- Dans les croyances, comme dans les paroles des Jahmites, des Mu'tazilites, des Rafidites ou autres parmi les groupes égarés. 2- Dans les adorations, comme le fait de vouer un culte à Allah par quelque chose qui n’a pas été prescrit. Il y en a plusieurs genres : a- Ce qui est à la base de l'adoration et qu’on nomme « innovation véritable », comme celui qui invente une adoration qui n'a aucun fondement dans la religion, à l’image des fêtes d'anniversaire. b- Ce qui est ajouté à la base d'une adoration et qu'on nomme « innovation ajoutée ». Ce peut être soit un ajout à l’adoration prescrite, comme le fait d’ajouter une unité de prière à la prière du Dhuhr. Ce peut aussi être dans la manière de s’acquitter de l'adoration de sorte que la personne s’en acquitte d’une manière non prescrite, comme faire les rappels légiférés à voix haute, en groupe et avec de la musique. Ce peut encore être sous la forme de spécifier un temps pour une adoration prescrite mais que la Législation n’a pas spécifié, comme le fait de spécifier la journée du 15ème jour du mois de Cha'bân au jeûne et sa nuit à la veillée nocturne en prière. En effet, à la base, le jeûne et la prière nocturne sont légiférés, toutefois le fait d’en spécifier un temps précis requiert une preuve authentique. Enfin, ce peut être le fait de spécifier un lieu pour une adoration légiférée, comme la spécification d’une tombe pour y faire des invocations ou une adoration qu’Allah, le Très-Haut, n’a pas légiféré.
Español Al-ibtida’ [en árabe] en la religión es uno de los elementos más reprobables y peligrosos en el Islam, ya sea innovar en aspecto relativos la doctrina islámica o a las adoraciones. Porque las innovaciones perjudican a la Sunnah. Las vías de las innovaciones [masaliq al-ibtida’] significan: la existencia de formas o vías que conducen a la complacencia de Al-lah, pero que no están en consonancia con las vías o caminos que siguieron el Mensajero de Al-lah (la paz y las bendiciones de Al-lah sean con él) y sus sahabas (que Al-lah está complacido de todos ellos). Las características más llamativas de las innovaciones son: 1. Es una innovación e invención dentro de la religión. 2. Que la innovación no está basada en ningún texto fuente de la Shari'ah, base o fundamento de la Shari'ah, ni tampoco existe nada en la religión que lo corrobore. 3. La innovación puede ser añadir nuevos elementos o quitar elementos de la religión. 4. Toda innovación es un acto reprobable e inmoral. Las innovaciones se dividen en dos tipos: 1. Innovación dentro de la doctrina del Islam [al-‘aqida], como las innovaciones de las sectas de al-Jahmia, al-Mu’tazila, al-Rafidah, entre otros. 2. Innovaciones dentro de los ritos de adoración [al-‘ibada], son las invenciones de nuevos ritos de adoración que Al-lah no prescribió, y es de varios tipos. A). Innovaciones de ritos de adoración inexistentes en origen. A esto se lo llama Bid'a haqiqía (innovación herética real). Por ejemplo, la celebración del día del nacimiento del Profeta (que la paz y las bendiciones de Al-lah sean con él). B). Aquello que se añade a los ritos de adoración como un elemento extra, como por ejemplo, rezar cinco raka’at [inclinaciones] en salat al-Duhur, cuando lo correcto son solo cuatro, o recitar de forma grupal las invocaciones, o adorar en momentos que no están especificados para ello. Las daños que provocan las innovaciones: 1. Anulan las buenas obras aunque sean muchas. 2. Falta de fe. 3. Seguir a Satán. 4. Para Al-lah, glorificado sea, las innovaciones son peores que las desobediencias. 5. Los pecados del innovador continuarán mientras sea innovador. 6. Crea confusiones entre la gente sobre aquello que es válido y aquello que no lo es.
Türkçe İster itikatta, ister ibadetlerde olsun dinde yeni bir şey uydurmak en tehlikeli işlerden biridir. Yeni bir bid'at uydurmanın manası; Peygamber Efendimiz -sallallahu aleyhi ve sellem- ve ashabının -radıyallahu anhum- gittiği yolun dışında, Allah'ın rızasını kazandıracak başka bir yol olduğu iddiasında bulunmaktır. Bir bid'at uydurmanın en önemli özellikleri: 1- Bu, dinde yeni bir şey uydurmak ve icat etmektir. Dünya işleri ve geri kalan bütün alanlarda yeni bir şey icat etmek bu durumun dışında kalır. 2- Bid'atler, ona delalet eden bir nas, kural veya dinî bir temelden gelmezler. 3- Dinde yeni bir bid'at uydurmak bazen ondan bir şey eksiltmek olduğu gibi, bazen de bir ziyade de bulunmak olabilir. Buradaki tek şart eksiltmeye veya ziyade etmeye sürükleyen amacın Allah'a yakınlaşma kastı olmasıdır. Fakat tembellik veya benzer bir sebeple bir ibadeti terk eden kimsenin yaptığı, bid'at uydurmak olarak isimlendirilmez. Bid'atler iki kısma ayrılır. Birincisi: Cehmiyye, Mutezile, Rafıziler ve diğer sapkın fırkaların görüşlerinde olduğu gibi itikat konusunda uydurulan bid'atlerdir. İkincisi: Allah'ın dininde belirlemediği ibadetlerde uydurulan bid'atlerdir. Bunların çeşitleri vardır: 1- İbadetin aslında olan bid'atler. Bunlar hakikî bid'at olarak isimlendirilir. Mevlit törenleri kutlamak gibi dinde hiçbir kökeni olmayan yeni bir ibadet uydurmak bu türdendir. 2- Dinde aslı olan bir ibadete eklenen bid'atler. Bunlar izafî bid'atler olarak isimlendirilir. Öğle namazının farzına beşinci bir rekâtın eklenmesi gibi, meşrû olan bir ibadete ziyade edilen bid'atler bu türdendir. Meşrû olan zikirleri, koro halinde yüksek nameli bir sesle söylemek gibi, meşru olmayan bir sıfatla yaparak, ibadetin yerine getirilme şeklinde yapılan bid'atler de bu türdendir. Şaban ayının ortasında bir gün ve geceyi oruç ve gece namazına tahsis etmek gibi, dinin özel bir vakit tahsis etmediği meşrû olan bir ibadete özel bir vakit tahsis etmek yine bu tür bid'atlerdendir. Çünkü oruç tutmak ve gece namazı kılmak aslen meşrû olan birer ibadettir. Fakat bu ibadetler için özel bir vakit tayin etmek, sahih bir delile ihtiyaç duyar. Yüce Allah'ın meşrû kılmadığı bir ibadeti ya da duayı kabirlerin yanında yapılmasına tahsis etmek gibi meşrû olan bir ibadete mekan tahsis etmek de bu türdendir.
اردو دین میں کوئی نئی بات نکالنا، خواہ عقائد میں ہو یا عبادات میں، ایک نہایت سنگین مسئلہ ہے۔ کیوں کہ بدعت اختیار کرنے کے معنی یہ ہوئے کہ اللہ کے رسول ﷺ اور آپ کے اصحاب رضی اللہ عنہم جس راستے پر چل کر گئے ہيں، اس کے علاوہ بھی کوئی دوسرا راستہ ہے، جو اللہ تعالی کی رضا و خوش نودی تک پہنچاتا ہے۔
بدعت کے خط و خال کچھ اس طرح ہیں:
1- اس کا تعلق دین میں کوئی نئی چیز پیدا کرنے سے ہوتا ہے۔ لہذا دنیوں امور سے متعلق نئی چیزیں جیسے سائنسی ایجادات وغیرہ اس کے دائرے سے باہر ہیں۔
2- بدعت کی بنیاد کسی نص، قاعدہ یا اصلِ شرعی پر نہیں ہوتی، جو اس پر دلالت کرتی ہو۔
3- دین میں بدعت کبھی اضافے کی صورت میں نمودار ہوتی ہے، تو کبھی کمی کرنے کی صورت میں، بشرطے کہ اس اضافے یا کمی کا سبب و محرّک تقرب الی اللہ ہو۔ یہی وجہ سے جو شخص کسی عبادت کو سستی اور کاہلی وغیرہ کی وجہ سے چھوڑ دے، اس کا یہ عمل بدعت نہیں کہلائے گا۔
بدعت کی دو قسمیں ہیں:
پہلی قسم: عقائد میں بدعت نکالنا۔ جیسے جہمیہ، معتزلہ اور روافض وغیرہ جیسے گمراہ فرقوں کی باتیں۔
دوسری قسم: عبادات میں بدعت نکالنا۔ جیسے اللہ کی عبادت کسی ایسے کام کے ذریعہ کرنا، جو اس نے مشروع نہ کی ہو۔ پھر اس قسم بھی کی کئی انواع ہیں:
1: وہ بدعت جو اصل عبادت سے تعلق رکھتی ہو۔ یہ ’حقیقی بدعت‘ کہلاتی ہے۔ جیسے کوئی ایسی عبادت ایجاد کرلینا، جس کی دین میں کوئی اصل نہ ہو۔ مثلاً عید میلاد النبی وغیرہ۔
2:وہ بدعت جو اصل پر اضافے سے تعلق رکھتی ہو۔ یہ ’اِضافی بدعت‘ کہلاتی ہے۔ اس کی بعض صورتوں میں کسی مشروع عبادت میں کوئی اضافہ ہوتا ہے، جیسے ظہر کی نماز میں ایک رکعت کا اضافہ کر دینا۔ بعض صورتوں میں عبادت کی ادائیگی کے طریقے میں بدعت درانداز ہوتی ہے، جیسے عبادت کو غیر مشروع طریقے سے ادا کرنا۔ مثال کے طور پر مشروع اذکار کو ایک ساتھ مل کر جھوم جھوم کر پڑھنا۔ بعض صورتوں میں مشروع عبادت کو کسی وقت کے ساتھ خاص کرنے کی شکل میں اس کا ظہور ہوتا ہے، جب کہ شریعت نے اسے کسی وقت کے ساتھ خاص نہ کیا ہو، جیسے بطور خاص نصف شعبان کے دن روزہ رکھنا اور اس کی رات کو قیام کرنا۔ کیوں کہ اصلا تو صیام اور قیام دونوں مشروع عمل ہيں، لیکن ان کو کسی وقت کے ساتھ خاص کرنے کے لیے صحیح دلیل کی ضرورت ہے۔ جب کہ بعض صورتوں میں بدعت کسی مشروع عبادت کو کسی جگہ کے ساتھ خاص کرنے کی صورت میں ظاہر ہوتی ہے، جیسے کسی قبر کے پاس بطور خاص ایسی دعا یا ایسی عبادت کرنا، جسے شریعت نے مشروع نہ کیا ہو۔
Indonesia Bidah dalam agama, baik terkait masalah keyakinan atau ibadah, termasuk perkara yang paling berbahaya. Menempuh jalan bidah berarti meyakini ada jalan yang menghantarkan pada keridaan Allah -Ta'ālā- selain jalan yang ditempuh Rasulullah -șallallāhu ‘alaihi wa sallam- dan para sahabatnya -riḍwānullāhi 'alaihim-. Beberapa ciri penting bidah adalah:
1. Membuat-buat cara baru dalam agama; maka tidak termasuk perkara yang diciptakan dalam urusan duniawi seperti berbagai hasil industri.
2. Perbuatan bidah tidak berlandaskan dalil, kaidah, atau dasar agama yang menjadi acuannya.
3. Perbuatan bidah dalam agama bisa berbentuk mengurangi atau menambah, dengan syarat bahwa faktor melakukan pengurangan atau penambahan itu guna mendekatkan diri kepada Allah. Adapun yang meninggalkan ibadah karena malas dan sebagainya maka perbuatannya tidak dikatakan sebagai bidah.
Ibtidā' terbagi menjadi dua macam:
1. Bidah dalam perkara keyakinan/akidah, seperti pernyataan-pernyataan kaum Jahmiyyah, Muktazilah, dan kelompok-kelompok sesat lainnya.
2. Bidah dalam perkara ibadah, seperti beribadah kepada Allah dengan peribadatan yang tidak disyariatkan.
Jenis kedua ini ada beberapa macam:
1. Bidah yang terjadi dalam inti ibadah (pengadaan ibadah baru); ini dinamakan bidah ḥaqīqiyyah (murni). Seperti membuat sebuah ibadah tanpa memiliki landasan sama sekali dalam agama, misalnya peringatan maulid.
2. Bidah yang ditambahkan pada dasar (ibadah) yang sudah ada; ini disebut bidah iḍāfiyyah (tambahan). Bidah jenis ini ada yang berupa tambahan pada ibadah yang disyariatkan seperti menambah rakaat kelima pada salat Zuhur. Ada pula berupa tambahan dalam sifat (cara) pelaksanaan ibadah, misalnya dilakukan dengan sifat yang tidak disyariatkan, seperti melakukan zikir yang disyariatkan tetapi dengan suara serempak dan berirama. Ada pula berupa pengkhususan waktu pada ibadah yang disyariatkan sedangkan syariat tidak mengkhususkan waktu tersebut, seperti mengkhususkan pertengahan Syakban untuk berpuasa di siang harinya dan salat tahajud di malam harinya. Puasa dan tahajud itu disyariatkan, akan tetapi pengkhususannya di waktu ini membutuhkan dalil yang sahih. Ada pula berupa pengkhususan tempat pada ibadah yang disyariatkan, seperti mengkhususkan sebuah kubur sebagai tempat berdoa atau sebuah ibadah yang tidak disyariatkan oleh Allah -Ta'ālā-.
Bosanski Inoviranje u vjeri, bilo da je vezano za vjerovanje ili ibadete, jedna je od najopasnijih stvari, jer se time doprinosi nestajanju sunneta. Inoviranje označava da postoji put kojim se stiže do Allaha mimo puta kojim su kročili Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, i njegovi ashabi. Najvažnije značajke inoviranja u vjeri: 1. ono podrazumijeva uvođenje nečega novog u vjeru, tako da se u ovo ne ubrajaju uvedene stvari vezane za nešto što nije vjersko pitanje, poput dunjalučkih proizvoda i sl; 2. inoviranje ne polazi od šerijatskog teksta, pravila ili principa na kojem se zasniva i koji na njega ukazuje; 3. inoviranje u vjeri nekada može biti oduzimanjem nečega, kao i dodavanjem, pod uslovom da to oduzimanje ili dodavanje bude radi približavanja Allahu. Ako je ono zbog lijenosti ili nemarnosti, onda se ne naziva novotarija. Inoviranje u vjeri se dijeli na dvije vrste: 1. inoviranje u pitanjima vjerovanja, poput stavova džehmija, mutezila, rafidija i drugih zabludjelih skupina; 2. inoviranje u polju ibadeta, kao što je obožavanje Allaha nečim što On nije propisao, a ovo inoviranje se dijeli u nekoliko kategorija: 1. inoviranje u samoj osnovi i temelju ibadeta. Ova novotarija se naziva bid'atun hakikijja (stvarna, prava, suštinska novotarija), a označava svaki ibadet koji nema nikakvo uporište u vjeri, poput obilježavanja mevluda; 2. inoviranje koje je vid dodatka na osnovu, a ova novotarija naziva se bid'atun idafijja, poput određenih dodavanja na ibadet koji je propisan, kao npr. kada bi neko dodao na četiri rekata podnevskog farza još jedan rekat. Također, u ovu vrstu ubraja se i inoviranje vezano za način izvršavanja nekog ibadeta, kao npr. da se izvršava na način koji nije propisan, kao što je slučaj sa učenjem propisanim zikrovima koji se uče glasno i zajednički. Zatim, ovdje se ubraja i preciziranje vremena za propisani ibadet, kojeg šerijat nije precizirao, kao npr. određivanje polovine mjeseca šabana za post ili noćni namaz. Post i noćni namaz jesu propisani, ali preciziranje vremena za neki ibadet mora biti zasnvano na ispravnom argumentu.
Русский Нововведения в религию, как в убеждениях, так и в поклонении, относятся к опаснейшим вещам. Это попытка прийти к довольству Аллаха не путём Посланника Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) и его сподвижников (да будет доволен им Аллах). Важнейшие отличия нововведений: 1) Это нечто изобретённое, придуманное, привнесённое в религию, и сюда не входят мирские новшества и изобретения; 2) Нововведение не основано на тексте, правиле или шариатской основе, которые подтверждали бы его; 3) Нововведения в религию могут представлять собой как уменьшение, так и добавление, при условии, что делается это с целью приближения к Аллаху. Если же человек оставил поклонение из лени и по другим подобным причинам, то это не называется нововведением. Делится на две категории: 1) Нововведения в убеждениях, как высказывания джахмитов, мутазилитов, рафидитов и других заблудших течений; 2) Нововведения в поклонении — поклонение Аллаху посредством поклонения, которое Он не узаконил. Делится на виды: 1) Касающиеся основы поклонения. Называется истинным нововведением. Это когда придумывают вид поклонения, который не имеет никакой основы в религии, как празднование маулида; 2) Добавление к основе. Называется дополнительным нововведением. Иногда это добавление к узаконенному поклонению, как если бы к молитве-зухр добавили пятый рак‘ат. Могут они касаться и способа совершения поклонения. Это когда человек совершает поклонение не узаконенным в религии образом. Это, например, групповое произнесение слов поминания Аллаха нараспев. Некоторые касаются времени совершения поклонения, то есть узаконенное поклонение совершается не в узаконенное для него время. Это как выделение дня середины ша‘бана для поста и выстаивания молитв. Сам по себе пост и выстаивание молитв узаконены религией, однако для совершения их в определённое время требуется достоверное шариатское доказательство. Бывает и выделение особого места для совершения узаконенного вида поклонения, как в случае с обращением у могилы с мольбой или совершением поклонения, не узаконенного Всевышним Аллахом.
Português A inovação na religião, quer seja na crença ou rituais constitue algo muito perigoso, pois, o caminho da inovação significa que existe um outro caminho que atrai a satisfação de ALLAH além do caminho no qual esteve o mensageiro de ALLAH -Que a paz e benção de ALLAH estejam com ele- e seus companheiros, e as mais importantes distinções da inovação são: 1- Que é inovação e invenção na religião, não se enquadrando deste modo tudo relacionado com aspectos mundanos. 2- Que a inovação não se apega em um texto ou regra ou princípio que a indica. 3- Que a inovação na religião pode ser diminuindo ou aumentando, com a condição de que aumentar ou diminuir aproxima de ALLAH, quanto aquele que abandona os rituais por preguiça, não é considerada a sua prática inovação. E a inovação divide-se em duas partes: 1- Inovação na crença, como os ditos das seitas desviadas. 2- Inovação nos rituais, como adorar a ALLAH com algo que ele não instituiu, e são vários tipos: 1- O que sucede no alicerce do ritual: e é denominado de inovação real, isto é, instituindo algo nunca antes visto, como os aniversários. 2- O que é acréscimo, e é denominado de inovação acrescentada, e este pode ser aumentando, como o caso de aumentar o quinto rakat no meio-dia, ou outro é na forma de efetua-lo, como fazer da forma não ensinada, como fazer recordações em congregação, e outro é especificando uma hora para observar um ritual, como especificar o jejum no meio de shaaban, e sua noite com oração, pois, a oração e jejum constam, mas especificar um dado momento requer provas, ou especificar lugar para a adoração ou especificar uma sepultura para súplicas ou adoração que o Deus Todo-Poderoso não legislou.
فارسی اينكه بدعت گرايى در دين چه در اعتقادات باشد يا در عبادات از خطرناكترين امور است؛ براى اينكه راه و روش بدعت گرايى معنايش آنست كه: راهى وجود دارد كه به رضايت اللهى ختم مى شود، و اين راه غير از راهى است كه رسول الله - صلى الله عليه و سلم - و صحابه - رضى الله عنهم - آن را پيموده اند، و مهمترين نشانه هاى بدعت گرايى موارد زير است: 1- اينكه نوآورى در دين است، و اين شامل اختراعات در امور دنيايى مانند صنعت ها، نمى شود. 2- اينكه پايه و اساس بدعت گرايى از نص يا قاعده يا اصل شرعى كه بر آن دلالت كند نيست. 3- اينكه بدعت گرايى در دين ممكن است با نقص يا نوآورى در دين باشد، بشرطى كه مقصود از نقص يا نوآورى نزديک شدن به الله متعال باشد، اما اگر كسى عبادتى را به علت تنبلى و امثال آن ترک كرد، اين فعل آن بدعت گرايى ناميده نمى شود. و بدعت گرايى به دو قسمت تقسيم مى شود: 1- بدعت گرايى در اعتقادات، مانند: مباحث جهميه، معتزله و رافضه و غيره از فرقه هاى گمراه. 2- بدعت گرايى در عبادت ها، مانند: عبادت كردن براى الله متعال با عبادتى كه مشروعيت ندارد، و اين چندين نوع است: 1- بدعتى كه در اصل عبادت ها باشد، و اين بدعت حقيقى نام دارد، مانند آنكه عبادت را پديد آورد كه در اين اصل و اساسى نداشته باشد، مثال آن: جشن ميلاد نبوى. 2- بدعتى كه به اصلى از دين افزوده شده باشد، و آن را بدعت اضافى مى نامند، و برخى از اين نوع بر اصل عبادت هاى مشروع افزوده مى شود، مانند: افزودن ركعت پنجم در نماز ظهر، و برخى ديگر در چگونگى اداى عبادت مى باشد، مانند آنكه عبادت را بطور نامشروع انجام دهد، مثال آن: اداى اذكار مشروع بطور گروهى همراه با صدا و موسيقى، و برخى ديگر با تعيين كردن وقتى براى عبادت مشروعى كه شريعت آن وقت را تعيين نكرده باشد، مانند: تعيين كردن روزه ى نيمه ماه شعبان و خواند نماز تهجد در شب آن است، زيرا اصل روزه و نماز تهجد مشروعيت دارد اما تعيين كردن آن به وقتى محدد نياز به دليل صحيح دارد، و برخى ديگر تعيين كردن مكانى براى انجام عبادتى مشروع است، مانند: تعيين قبرى براى دعا كردن يا عبادتى كه الله متعال آن را تشريع نكرده است.
हिन्दी धर्म में कोई नई चीज़ आरंभ करना, चाहे वह आस्थाओं में हो या इबादतों में, बहुत ही ख़तरनाक चीज़ है, क्योंकि नई चीज़ का आरंभ करने का मतलब यह हुआ कि अल्लाह की प्रसन्नता की प्राप्ति का, उस तरीक़े के अतिरिक्त भी कोई तरीक़ा है, जिसपर अल्लाह के रसूल (सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम) और आपके सहाबा चलकर गए हैं (जबकि ऐसा नहीं है)। नई चीज़ आरंभ करने की कुछ प्रमुख विशेषताएँ इस प्रकार हैं:
1- यह धर्म में नई चीज़ का आरंभ है। इसी लिए सांसारिक मामलों से संबंधित आविष्कार इसके दायरे में नहीं आते।
2- धर्म में नई चीज़ आरंभ करने का यह काम किसी चीज़ को बढ़ाकर भी हो सकता है और किसी चीज़ को घटाकर भी। बस शर्त यह है कि घटाने अथवा बढ़ाने का कारण अल्लाह की निकटता प्राप्त करने का इरादा हो। अतः, यदि कोई व्यक्ति सुस्ती आदि के कारण कोई इबादत छोड़ दे तो उसकी इस क्रिया को धर्म में नई चीज़ आरंभ करने का नाम नहीं देंगे।
नई वस्तु आरंभ करने के दो प्रकार हैं:
1- आस्था संबंधित किसी नई वस्तु का आरंभ करना, जैसे जहमिय्या, मोतज़िला और राफ़िज़ा जैसे पथभ्रष्ट समुदायों की बहुत-सी अनुचित मान्यताएँ।
2- इबादत से संबंधित किसी नई वस्तु का आरंभ करना, जैसे अल्लाह की उपासना के ऐसे तरीक़े आविष्कार कर लेना, जो अल्लाह ने नहीं बताए हैं। इसके भी कई प्रकार हैं:
1- मूल रूप से कोई नई इबादत आरंभ करना। इसे बिदअत हक़ीक़ी (वास्तविक बिदअत) भी कहते हैं। उदाहरणस्वरूप, कोई ऐसी इबादत आरंभ कर लेना, जिसकी इसलाम में कोई असल न हो, जैसे ईद-मीलाद-उन-नबी।
2- किसी साबित (प्रमाणित) इबादत में वृद्धि करना। इसे बिदअत इज़ाफ़ी (अतिरिक्त बिदअत) का भी नाम देते हैं। इसके कई रूप हो सकते हैं। एक रूप यह है कि किसी साबित इबादत में कुछ वृद्धि कर दी जाए। उदाहरणस्वरूप, ज़ुहर की नमाज़ को एक रकात बढ़ाकर पाँच रकात पढ़ा जाए। दूसरा रूप यह है कि इबादत के तरीक़े को बदलकर ऐसे तरीक़े से इबादत की जाए, जो साबित नहीं है। मिसाल के तौर पर साबित अज़कार को एक साथ झूम-झूमकर पढ़ना। तीसरा रूप यह है कि साबित इबादत का कोई ऐसा समय निर्धारित कर दिया जाए, जो शरीयत ने निर्धारित नहीं किया है, जैसे पंद्रहवीं शाबान के दिन और रात को विशेष रूप से रोज़ा रखना और नमाज़ पढ़ना, क्योंकि मूल रूप से नमाज़ और रोज़ा साबित इबादतें हैं, लेकिन उन्हें किसी समय-सीमा के साथ बाँधने के लिए उचित प्रमाण की आवश्यकता है। चौथा रूप यह है कि साबित इबादत के लिए कोई स्थान निर्धारित कर लिया जाए, जैसे विशेष रूप से क़ब्र के निकट ऐसी दुआ और इबादत करना, जिसे सर्वशक्तिमान एवं महान अल्लाह ने करने को नहीं कहा है।
മലയാളം ദീനുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളിൽ പുതുനിർമ്മിതികൾ സൃഷ്ടിക്കുക എന്നത് ഏറ്റവും അപകടകരമായ കാര്യങ്ങളിൽ പെട്ടതാണ്. അത് വിശ്വാസകാര്യത്തിലാകട്ടെ കർമ്മപരമായ കാര്യങ്ങളിലാകട്ടെ; അവ വളരെ ഗൗരവമേറിയതാണ്. അല്ലാഹുവിൻ്റെ റസൂലും -ﷺ- സ്വഹാബത്തും പ്രവേശിച്ച മാർഗമല്ലാതെ, അല്ലാഹുവിൻ്റെ തൃപ്തി നേടാൻ സഹായിക്കുന്ന വേറെയും വഴിയുണ്ട് എന്നാണ് ഇത്തരം ബിദ്അത്തുകൾ (പുതുനിർമ്മിതികൾ) നിർമ്മിക്കുന്നവൻ്റെ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ ധ്വനിക്കുന്നത്. ബിദ്അത്തുകൾ വേർതിരിച്ചറിയാൻ സഹായിക്കുന്ന സുപ്രധാനമായ അടയാളങ്ങൾ: (1) ബിദ്അത്തുകൾ ദീനിൻ്റെ വിഷയങ്ങളിൽ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട പുതുവഴികളാണ്; അതായത് കേവലം ഭൗതികമായ നിർമ്മിതികളോ മറ്റോ ബിദ്അത്തുകളിൽ ഉൾപ്പെടുകയില്ല. (2) ഏതെങ്കിലും വ്യക്തമായ പ്രമാണത്തിൽ നിന്നോ, ദീനിലെ എന്തെങ്കിലും അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നോ ആയിരിക്കുകയില്ല ബിദ്അത്തുകൾ ഉടലെടുത്തിട്ടുണ്ടായിരിക്കുക. (3) ബിദ്അത്തുകൾ ദീനിൽ കടത്തിക്കൂട്ടുന്ന വർദ്ധനവുകളാണ് എന്നത് പോലെ, ദീനിൽ നിന്ന് ചിലത് കുറച്ചു കളയുക എന്നതും ചിലപ്പോൾ ബിദ്അത്തുകളിൽ ഉൾപ്പെടും. എന്നാൽ ഇപ്രകാരം എന്തെങ്കിലും കാര്യം കുറക്കുകയോ കൂട്ടുകയോ ചെയ്യുന്നതിൻ്റെ പിന്നിലുള്ള പ്രേരണ അതിലൂടെ അല്ലാഹുവിൻ്റെ സാമീപ്യം തേടുക എന്നതായിരിക്കണം. മടി കാരണത്താലോ മറ്റോ വരുത്തുന്ന കുറവുകൾ ബിദ്അത്തുകളിൽ ഉൾപ്പെടുകയില്ലെന്ന് സാരം. (നോമ്പ് പ്രയാസകരമാവുകയും, അതിലൂടെ കൂടുതൽ പ്രതിഫലം നേടുകയും ചെയ്യുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ അത്താഴം ഒഴിവാക്കുക എന്നത് ഉദാഹരണം). ബിദ്അത്തുകളെ രണ്ടായി തരംതിരിക്കാം. (1) വിശ്വാസകാര്യങ്ങളിലെ ബിദ്അത്തുകൾ. ഉദാഹരണത്തിന് (അല്ലാഹുവിൻ്റെ വിശേഷണങ്ങളെ നിഷേധിച്ചു തള്ളിയ) ജഹ്മികളുടെയും, (ബുദ്ധിക്ക് പ്രമാണത്തേക്കാൾ സ്ഥാനം നൽകിയ) മുഅ്തസലികളുടെയും, (അലി -رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ- വിന് ദിവ്യത്വം കൽപ്പിക്കുന്ന) റാഫിദ്വികളുടെയും അവരെ പോലുള്ള പിഴച്ച കക്ഷികളുടെയും ബിദ്അത്തുകൾ. (2) ആരാധനാകർമ്മങ്ങളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ബിദ്അത്തുകൾ. അല്ലാഹു പഠിപ്പിച്ചു നൽകിയിട്ടില്ലാത്ത ആരാധനാ കർമ്മങ്ങളിലൂടെ അല്ലാഹുവിന് ഇബാദത്ത് ചെയ്യുന്നത് ഈ പറഞ്ഞതിൽ ഉൾപ്പെടും. അതാകട്ടെ, പല രൂപത്തിലുണ്ട്. 1- ഒരു പുതിയ ആരാധനാകർമ്മം തന്നെ നിർമ്മിച്ചുണ്ടാക്കുക. തനിച്ച ബിദ്അത് എന്ന് ഇത്തരം കാര്യങ്ങളെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. ദീനിൽ യാതൊരു അടിസ്ഥാനവും കാണാൻ കഴിയാത്ത പ്രവൃത്തികൾ -ഉദാഹരണത്തിന് നബിദിനാഘോഷം- ഇവയിൽ ഉൾപ്പെടും. 2- സ്ഥിരപ്പെട്ട ആരാധനകളിൽ ബിദ്അത്തുകൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുക. കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ട ബിദ്അത്ത് എന്നതിനെ പറയാം. ഇത് പല നിലക്ക് സംഭവിക്കാം. സ്ഥിരപ്പെട്ട ഒരു ഇബാദത്തിൽ പഠിപ്പിക്കപ്പെടാത്ത എന്തെങ്കിലും വർദ്ധനവ് കൊണ്ടുവരിക എന്നത് അതിൽ പെട്ടതാണ്; ദ്വുഹർ നമസ്കാരം അഞ്ച് റക്അതായി അധികരിപ്പിക്കുക എന്നത് ഉദാഹരണം. ഇബാദത്ത് നിർവ്വഹിക്കുന്ന രൂപം മാറ്റിമറിക്കുക എന്നതും അതിൽ ഉൾപ്പെടും; ഉദാഹരണത്തിന് ഇസ്ലാമിൽ പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ട ദിക്റുകൾ കൂട്ടംചേർന്ന് ആലാപനത്തോടെ നിർവ്വഹിക്കുന്നത് ബിദ്അതാണ്. ഇസ്ലാമിൽ പ്രത്യേകത നിശ്ചയിക്കപ്പെടാത്ത ഏതെങ്കിലും സമയം തിരഞ്ഞെടുക്കുക എന്നതും ബിദ്അത്തിൽ പെടും; ഉദാഹരണത്തിന് ശഅ്ബാൻ പതിനഞ്ചിൻ്റെ പകലിൽ പ്രത്യേകമായി നോമ്പ് നോൽക്കുകയും, രാത്രി പ്രത്യേക നമസ്കാരം നിർവ്വഹിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നത്. ഇവിടെ നോമ്പും നമസ്കാരവും അടിസ്ഥാനപരമായി സ്ഥിരപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും ഇന്നസമയം അവ നിർവ്വഹിക്കണം എന്ന് പ്രത്യേകം പറയുന്നതിന് വ്യക്തമായ തെളിവ് വേണം. ഒരു സ്ഥലത്തിന് പ്രത്യേകത കൽപ്പിക്കുന്നതിലും ബിദ്അത് സംഭവിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിന് ഏതെങ്കിലും ഖബറിൻ്റെ അരികിൽ വെച്ചുള്ള പ്രാർത്ഥനക്ക് പ്രത്യേകതയുണ്ടെന്നോ, ആരാധനക്ക് ശ്രേഷ്ഠതയുണ്ടെന്നോ -തെളിവില്ലാതെ- നിശ്ചയിക്കുന്നത് ബിദ്അത്തായി തീരും.
తెలుగు ధర్మంలో నూతన సృజనాత్మకత(బిద్అతు) చాలా ప్రమాదకరమైన విషయాలలో ఒకటి,అది నమ్మకాలలో లేదా ఆరాధనలో ఉన్నా సరే!బిద్అతు విశ్వాసం యొక్క మార్గం’దీని అర్ధం:- మహనీయ దైవప్రవక్త మరియు ఆయన అనుచరులు అనుసరించిన మార్గం కాకుండా క్రొత్తగా అల్లాహ్ ను ప్రసన్నత పరుచుకోవడానికి ఏర్పర్చుకునే ఒకమార్గం, బిద్అతు’విశ్వాసానికి చెందిన అతి ముఖ్యమైన విషయాలు:ఇది నిశ్చయంగా ధర్మంలో ఏర్పడిన ఒక నూతన ఆవిష్కరణ,ఇందులో ప్రాపంచిక వ్యవహారాలకు సంభందించిన విషయాలు అంటే ‘అన్నీ రకాల పరిశ్రమలు’ప్రవేశించవు,2-బిద్అతు’కు షరీఅతు పరమైన ఎటువంటి ప్రమాణం,జాబితా మరియు సూత్రం ఉండదు,3-ధర్మం లో బిద్అతు అంటే‘నూతన విషయాలను పెంచడంతో పాటు తగ్గుదల’ కూడా ఉంది అయితే ఈ ఉద్దేశ్యం అల్లాహ్ కు సాన్నిహిత్యం’అనే షరతు ద్వారా మాత్రెమే చెల్లుతుంది.ఇక ఒకవేళ ఆరాధన ను సోమరితనం తో వదిలితే అది బిద్అతు గా పేర్కొనబడదు,బిద్అతు రెండు రకాలుగా విభజించబడింది;1-విశ్వాసంలో బిద్అతు :- మార్గబ్రష్టులైన జహ్మియా,మూతజిలా మరియు రాఫిదా వర్గీయుల అభిప్రాయాలు.2-ఆరాధనల్లో బిద్అతు:-షరీఅతుతో సంభందం లేని విధంగా అల్లాహ్ ను ఆరాధించడం,ఇది కొన్ని రకాలుగా విభజించబడింది:-ఆరాధన యొక్క అసలైన సూత్రంలో ఉన్న బిద్అతు,దీనిని అసలైన బిద్అతు’గా పిలుస్తారు,ధర్మసూత్రం కు సరితూగని ఆరాధనను’ఆవిష్కరించడం అనగా ‘పుట్టినరోజు పండుగలు’జరపడం,2-ఇది అసలైన సూత్రంకు జోడించబడుతుంది,దీనిని’ఆపాదించబడిన బిద్అతు’గా పెర్కుంటారు.ఇందులో ఒకటి ‘ షరీఅతుబద్దమైన ఆరాధనల్లో విషయాలను జోడించడం.అంటే ‘జొహర్ నమాజులో ఐదవ’రకాతును జోడించడం,మరియు ఇందులోగల మరొకటి ‘ఆరాధన విధానం’లో జోడించడం అంటే ‘షరీఅతులో లేని విధంగా ఆరాధించడం,షరీఅతు బద్దమైన స్మరణలను సామూహికంగా బిగ్గరగా స్వరాలతో పఠించడం,మరియు ఇందులో వచ్చే మరొకటి సమయనిర్దారణ లేని షరీఅతుబద్దమైన ఒక ఆరాధనను ప్రత్యేకమైన సమయం కేటాయించి ఆరాధించడం,అనగా ‘షాబాన్ మాసము యొక్క 15వ రాత్రిన తహజ్జుద్ లతోమరియు ఉపవాసం తో జరిపే ప్రత్యేక ఆరాధన,నిజానికి తహజ్జుద్ నమాజు మరియు ఉపవాసం అనునది షరీఅతు బద్దమైన విషయం కానీ దీని నిర్వహణకు ప్రత్యేక సమయం నిర్దారించాలీ అంటే ప్రామాణిక రుజువు అవసరముంటుంది,మరియు ఇందులోని మరొకటి-షరీఅతు బద్దమైన ఆరాధన కొరకు ప్రత్యేకప్రదేశాన్ని ఎంచుకోవడం’అనగా ‘షరీయతు అనుమతించని ఒక సమాధిని,దర్గాను దుఆ కొరకు లేదా ఆరాధన కొరకు నిర్దారించుకోవడం.
English "Ibtidā‘": starting, originating. It is derived form "ibdā‘", which means innovating something in an unprecedented way. Other meanings: inventing.
Français L'action d'innover désigne le commencement et l'apparition d'une chose nouvelle. On dit : innover une chose ; il l'innove ; innovation ; etc. c'est-à-dire : il l'a commencé et il en créé une nouvelle. Parfois, ce terme revêt la signification de découverte. Son étymologie vient du mot : " Al Ibdâ' " qui signifie la création d'une chose sans aucun exemple précédent.
Español Al-ibtida’ [en árabe] es la innovación y la creatividad. Al-lah es badi’ [El Innovador] del Cielo y la Tierra, es decir, Él creó e inició al cielo y a la Tierra. Al-ibtida’ tiene el significado de invención, extracción y deducción. De ahí que al-ibtida’ es todo aquello que ha sido inventado y que nunca antes había existido.
Türkçe İbtidâ': Başlamak ve ihdas etmek demektir. Bir şeye ilk defa başladı ve onu ihdas etti manasında, Arapça "İbtedea'ş-şey, yebtediuhu ve yubdiuhu, ibdâen ve ibtidâen" denir. Ayrıca icat etmek, ortaya çıkarmak manalarına da gelir. Bu kelimenin aslı, daha önce örneği olmayan bir şeyi yapmak manasına gelen, Arapça "İbdâ" kelimesinden türemiştir.
اردو ابتداع : ابتدا کرنا اور ایجاد کرنا۔ کہا جاتا ہے: ”ابْتَدَعَ الشَّيْءَ، يَبْتَدِعُهُ ويُبْدِعُهُ، إِبْداعاً وابْتِداعاً“ یعنی اس نے نئی شے شروع کی اور اسے ایجاد کیا۔ یہ اختراع یعنی پیدا کرنے، استخراج اور استنباط کرنے کے معنی میں بھی آتا ہے۔ یہ اصلا 'الإبداع' سے ماخوذ ہے، جس کے معنی ہیں: کسی سابقہ نمونے کے بغیر کوئی چیز بنانا۔
Indonesia Al-Ibtidā' artinya memulai dan mengadakan. Dikatakan, "Ibtada'a asy-syai`a - yabtadi'uhu - yubdi'uhu - ibdā'an - ibtidā'an" artinya: ia memulai sesuatu dan mengadakannya. Al-Ibtidā' bisa juga berarti membuat sesuatu yang baru. Ia berasal dari kata "al-ibdā'", yaitu membuat sesuatu tanpa ada contoh sebelumnya.
Bosanski Početak, uvođenje nečeg novog. Kaže se: ibtede'a-š-šej'e, jebtedi'uhu, jubdi'uhu, ibda'an, ibtida'an: tj. inovirao je nešto. "El-ibtida" može značiti i: inoviranje, izvođenje, pronalaženje. "El-mubtedi" je inovator. Osnova riječi "el-ibtida'u" je "el-ibda'u": kreiranje nečega bez presedana.
Русский Изобретение, создание чего-то нового. «Ибтада‘а/йабтади‘у ибда‘ан/ибтида‘ан» — «начать, создать что-то новое». Употребляется в значении «изобретать», то есть создавать что-то, не существовавшее ранее.
Português Inovar: Fazer surgir algo nunca antes visto.
বাংলা ভাষা দীনের মধ্যে নতুন তরিকা আবিষ্কার করা যার ওপর চলে আল্লাহর ইবাদতে অতিরঞ্জন করা উদ্দেশ্য হয়।
فارسی بدعت گرايى: آغاز كردن و نوآورى است، گفته مى شود: "ابْتَدَعَ الشَّيْءَ، يَبْتَدِعُهُ ويُبْدِعُهُ، إِبْداعاً وابْتِداعاً"، يعنى: آن چيز را آغاز كرد و از نوآورى كرد. و به معناى اختراع نيز مى آيد. و اصل آن از ابداع است، كه به معناى: نوآورى چيزى كه نمونه ى قبلى نداشته است.
Tagalog Ang pagpapaumpisa ng isang inimbentong paraan sa relihiyon, na nilalayon sa pagtahak dito ang pagpapalabis sa pagpapakamananamba kay Allāh (pagkataas-taas Siya).
हिन्दी अरबी शब्द 'الاِبْتِداعُ' का अर्थ है: आरंभ करना और नया काम करना। कहा जाता है: 'ابْتَدَعَ الشَّيْءَ، يَبْتَدِعُهُ ويُبْدِعُهُ، إِبْداعاً وابْتِداعاً' यानी उसने अमुक नया काम किया और उसका आरंभ किया। यह आविष्कार करने का भी अर्थ देता है। वैसे, असल में यह 'الإِبْداعِ' से लिया गया है, जिसका अर्थ है: कोई ऐसी चीज़ बनाना, जिसका पहले से कोई नमूना न रहा हो।
മലയാളം പുതുനിർമ്മിതിയുണ്ടാക്കുക, മുൻമാതൃകയില്ലാതെ നിർമ്മിക്കുക എന്നെല്ലാമാണ് ഇബ്തിദാഅ് എന്ന പദത്തിൻ്റെ അർത്ഥം.
తెలుగు అల్ ఇబ్తిదాఉ’-:అల్ ఇబ్’తిదాఉ’-ఆరంభం,అల్ ఇహ్’దాసు- నూతనప్రయోగం, ابْتَدَعَ الشَّيْءَ- అంటే అతను వస్తువును ప్రారంభించాడు,అంటే దాన్ని ఆరంభించాడు మరియు నూతనంగా ప్రయోగించాడు,ఇది ఆవిష్కరణ’అర్ధాన్ని కూడా ఇస్తుంది,ఈ పదానికి మూలం –అల్ ఇబ్దాఉ’ అనగా – నమూనా లేకుండా నూతనంగా వస్తువును సృజించడం.
