Ang [pagbibigay ng] zakātul fiṭr ay isang pagsamba na isinabatas ni Allāh (pagkataas-taas Siya) para sa mga lingkod Niya matapos ng pag-aayuno sa Ramaḍān. Ito ay paggugol ng isang takal na ṣā` ng pagkain na karaniwang kinakain ng mga naninirahan sa bayan [ng bibigyan] buhat sa bawat indibiduwal na Muslim, maging siya man ay lalaki o babae, o bata o matanda. Inoobliga nito ang padre de pamilya [na magbigay] para sa bawat sinumang itinataguyod niya bilang pagdadalisay sa nag-aayuno mula sa [nagawang] kalokohan at kahalayan, bilang pagpapakain sa mga dukha, bilang pagbibigay-kasapatan sa kanila laban sa panghihingi sa araw na iyon, bilang pagpapasok ng galak sa kanila sa isang araw na pinagagalak ang mga Muslim ng pagdating ng `īd sa kanila. Ang oras ng pagkakailangan nito ay ang paglubog ng araw ng huling araw ng Ramaḍān. Ang pinakamainam sa oras ng paglalabas nito ay bago ng ṣalāh ng `īdul fiṭr. Pinapayagan ang paglalabas nito isang araw o dalawang araw bago ng `īd. Isasagawa ang qaḍā' kung hindi naipalabas ito sa oras nito. Ibibigay ito sa mga maralita at mga dukha. Ang kantidad nito sa ganang karamihan ng mga maalam ay isang ṣā` ng trigo o sebada (barley) o harina ng dalawang ito o datiles o pasas. Ang ṣā ay apat na salok ng [magkadikit na] mga kamay ng lalaking hindi malaki ang mga kamay at hindi maliit. Tinaya ito ng Al-Lujnah Ad-Dā’imah (Ang Permanenteng Lupon) sa mga fatwā nito na katumbas sa tatlong kilogramo humigit-kumulang. Nasaad sa magasin ng Al-Bhuḥūth Al-Islāmīy (Ang mga Pananaliksik Pang-Islām) na ang kantidad nito ay 2.6 kilogramo humigit-kumulang.
Ang ṣalāh sa `Idul fiṭr at `Idul ’adḥā ay isang gawain kabilang sa mga gawain ng Islām. Isinasagawa ang ṣalāh na ito sa dalawang rak`ah sa isang malakas na pagbigkas sa araw ng `Idul fiṭr, ang unang araw ng buwan ng Shawwāl, at sa araw ng `Idul ’adḥā, ang ikasampung araw ng buwan ng Dhul ḥijjah. Sumasapit ang oras ng ṣalāh ng `Idul fiṭr at `Idul ’adḥā sa sandali ng pag-angat ng pantay sa sibat o dalawang sibat, na oras ng pagpapahintulot sa ṣalāh na nāfilah, at nagtatapos ito bago ng paghilig ng araw palayo sa kalagitnaan ng langit, bago ng ṣalāh sa ṣalāh nang kaunti. Natatangi ito sa nakasanayang ṣalāh sa pagkakaroon ng mga dagdag na takbīr sa simula ng bawat rak`ah.